azil

Hakan Günday'dan, hiç beklemediğim bir şekilde son sayfalarında beni duvardan duvara vurmuş, duygularımı alt üst etmiş, utanmasam ağlayacağım durumuna getirmiş ikinci bir şaheser. Oğuz Atay'ın Beyaz Mantolu Adam'ını anımsattı bana. Belki de gerçekten ondan etkilenilmiştir. Kitap birçok başka kitabın ufak bir sentezi gibi. Yaklaşık iki yıldır dilden dile dolaşan Olasılıksız'dan da gölgeler bulabiliyorsunuz içinde. Ama bu asla kendine özgü olmadığı ya da çalıntı bir kitap olduğu anlamına gelmesin. Başlı başına farklı ve gerçekten okunması gereken bir kitap Azil. Hakan Günday'ın düşünme yeteneğine, sizi yükselttiği yerlere hayran kalacaksınız. Kinyas ve Kayra için "beynin pimini çeken kitap" denmişti bir yerde. Bence bütün Hakan Günday eserleri için söylenebilir bu cümle. Hakan Günday beynin pimini çeken kitaplar yazmaya devam etsin, hep yazsın, hep...