ben bu yazıyı anneme yazdım

anne?... nerdesin şimdi, bak ben 5 yaşından beri anne diye yengemi biliyorum ona anne diyorum, sevdiğim kızlara annem diye tanıtıyorum herkese. babam iyi işte, işleri güçleri yerinde, okuttu da beni. sonra o da gitti. öyle savrulup duruyor sen gittiğinden beri. bilmiyorum, senle çok vakit geçiremedik olmadı böyle bir imkanımız ama sana layık bir oğul oldum ben anne. öğretmen oldum şimdi, öğrencilerim var bir de onların anneleri var, bazen aklıma geliyorsun bir şeyler anlatırken. bazen de ağlıyorum evde öyle bir başıma. bayramları hiç sevmiyorum sen yoksun çünkü. mezarına geliyorum hep aynı. bir de anneler günü okula gitmiyorum, denk gelirse tabi. izin istiyorum okuldan. bir görsen, herkesin akıl danıştığı hocası oldum ben. herkesin hocasıyım. mesela ailesini kaybeden öğrencilerim oldu, sahte bir yüzle teselli ettim her birini. ama kabullenemedim halen daha yokluğunu.

yengem sağolsun, sayesinde anne demeyi hiç unutmadım. ama kimi koyabilirim ki senin yerine, aklıma geldin, karşımda resmin. öyle bakıyorum işte. abimde hastahanede şu anda. yengeme destek olmak için geldim buraya. düzelene kadar da kalacağım. seni buraya yazacağım aklıma gelmezdi, bu halimi anlatamamıyorum kimseye. seni çok özledim anne. çok yalnızım haberin olsun.