dostluk

hep iyi arkadaşlıklarım oldu. uzun uzun seneler süren.
bir iki de dostluk sığdırdık, kısacık ömrümüze.

hep tek dostum var derim, ağız alışkanlığı. bir o var derim, e en çok o çekti kahrımı. sarhoşken gülmelerimi, üzgünken ağlamalarımı, mutluyken gevezeliklerimi.

sonra bir dostum daha olmuş, ben bilememişim. bilmişim de hiç iki dostum var dememişim.
arkadaşım, daha yenice annesini kaybetti, görevimi yaptım yapmasına da hiçbiri şu mesaj kadar önemli değildi.

"zaten annem yok, bari sen olsaydın bugün."

dostluğun tanımını yeniden yapacağım, dostluk başka bir şey. dostluk ne güzel bir şey.

dostluk bir de çocuk parkında yansımıştı objektifime.

görsel