başarısız olununca sevinen akrabalar

türkiye cumhuriyeti sınırları dahilinde bolca bulunan akrabalardır. şahsımın da sahip olduğu bu tür, insanı çileden çıkarmakta bir numaradır.

farzı misal şahsım lgs'de (lgs mi kaldı la! bayağı yaşlanmışız hacı.) anadolu öğretmen lisesini kazandığımda bu akrabalar "belliydi onun okuyacağı. dersleri hep pekiyiydi zaten." gibi açıklamalarda bulundular. fakat yine aynı akrabalar üniversiteyi ilk senede kazanamayınca "belliydi onun okumayacağı. evden ayrılınca bozulmuş. sigaraya da başlamış zaten. okumaz o daha." şeklindeki serzenişleriyle bana sanayi yolunun göründüğüne hüküm verdiler. fakat ertesi sene üniversiteyi kazanınca yine fikir değiştiren akrabalar "onun adam olacağı belliydi." sözleri eşliğinde beni üniversiteye yolladılar. şahsım bir sene geçirdiğim dokuz eylül üniversitesini terk eylediğimde normal olarak yine karar değiştiren akrabalardan "sen okuyamazsın artık. bir fabrikaya yazıl bari." önerileri eksik olmaz olmuştu. fakat daha sonra da halen okumakta bulunduğum hacettepe üniversitesi'ni kazanınca artık anladığınız üzere yine kararlar değişti ve "fabrika işçisi aday adaylığı"ndan "mahallenin okuyan çoçuğu"na yükseldim tekrar. işte böyle akrabalara sahip bir insan nasıl katil olmadı bugüne kadar o da ayrı bir merak konusu.