Öleceğimizi bile bile neden yaşıuoruz ki?

Ve şimdi kelimeler kadar yalnızım...
Bir odam bir ben, hayata kapanmışım.
Başlamak istiyorum ya, tekrardan...
Ya da çekip gitmek, varmak istiyorum hayallere

Aldığım nefes kadar üşüyorum.
Verdiğim soluk kadar acıyor bedenim.
Şimdi yalnızım, bir odam bir ben...
Ve içimdeki acami şairin,
Buruşuk kağıtların gizli saklı şiirleri...

Karanlığın buz gibi gecelerinde,
Rüzgârın sesini dinliyorum penceremde.
Sessizlik çığ gibi ğzerimde,
Biliyorum çıkmaz olan,
Soru olmaya bir yere varıyorum.

Gidiyorum bir hayallerim, bir kağıdım,
Ve bir ben, bir hayat işte...
Onu da götürüyorum,
Sonsuz kere...

Ve sonsuz kere anlıyorum,
Ben yaşamıyorum aslında
Ölüm ardımda sessiz adımlarda...
Belki hissettiğim duygularımda...
Ya ona gidiyorum ya da çözemediğim,
Varamadığım yollara...

Dışarıdan iki damla gözükür. Oysa içinde bir deniz vardı.

Her gece uykuya dalınca, ölüyorum. Ve her gece uyandığımda yeniden doğuyorum.