bugün

Ulysses, uzun süreli deniz savaşı olan Truva Savaşından yurdu olan ithake'ye dönüyordu ve çok nadir bulunan bir imkanın karşısına çıktığını fark etti.

Sirenum Scopuli adlı güzel bir adanın yanından geçiyorlardı ve buradaki güzel Sirene halkı, insanın zihnini cezbedecek çok güzel melodili şarkılar söylemekteydi ve bu Sirenelilerin şarkılarındaki sorun, gemicilerin bu şarkılardan çok yoğun bir şekilde etkilenip, transa geçip, kontrolü kaybederek gemileri kayalıklara çarpmalarıydı.

Dolayısıyla, Ulysses da tıpkı herhangi biri gibi bu şarkılardan etkileceğini biliyordu. Bunun için ''gelecekteki kendisiyle'' başa çıkacak bir plan oluşturdu.

Şu andaki radikal olan Ulysses ile değil de gelecekte bu şarkılardan beyni etkilenmiş, kısa-süreli kararlar alan Ulysses'la ilgili bir plan...

Adamlarına kendisini geminin direğine iplerle bağlamasını istedi ve kulaklarını da bu şarkıları duymasınlar diye balmumu ile tıkamalarını istedi ve adamlarına Sirenelilerin adasını geçene kadar ne yaparsa yapsın onu dinlememelerini tembih etti.

Çünkü bağırıp, çağırıp, küfredeceğini ve gemiyi kayalara doğru çevirtmeye çalışacağını tahmin ediyordu ve biliyordu ki gelecekteki Ulysses doğru-isabetli karar veren bir kişi olmayacaktı.

Bir başka deyişle Ulysses'ın zihninin sesi, gelecekteki Ulysses'ın yanlış bir şey yapmaması için gereken şeyleri oluşturuyordu. Bu, şimdiki zaman ve gelecek zamandaki Ulyssses'in arasındaki bir anlaşma idi.

Bu çeşit özgürce verilen kararlar, bizi gelecekte bağlıyor ve biz buna 'Ulysses kontratı' adını veriyoruz.

Alinti - David eagleman in Up experience 2010 konusmasindan... (#13935204)