sapan atmayı bilmeyen çocuk

mahalle kavramının git gide yok olması ya da tatillerin 5 yıldızlı oteller, tatil köyleri ile sınırlı kalması sonucunda yetişen çocuktur. şehirlerde bina aralarında belediyenin lütfedip 15 m2 oyun parkı yapması, zeminini de halı saha yeşili ile kaplaması ile sosyalleşen çocuktur. eczaneye gidip sapan lastiği istemeyen, sapan yapmak için uygun dalı bulmak için dört dönmeyen çocuktur. ilk sapanıyla kendi yaptığı hedefleri vurmaya çalışırken lastiği eline vurup canı yanmanın ne demek olduğunu bilmeyen çocuktur. büyük ihtimal gelecekteki bizlerin çocuğudur.

leblebi tozunu da bilmez.
misket ütüp kupa kazanmış gibi sevinmeyi de bilmez.
mahalle maçlarını da bilmez.
akşam ezanı kavramının kıymetini de bilmez.
oyuncu kartlarını biriktirmeyi de bilmez.
hatta sobada kestaneyi de bilmez.
banyodan çıkıp ısınmaya çalışırken sobaya değmenin acısını da bilmez.
annesinin ona verebileceği salçalı ekmeğin lezzetini de bilmez.

yazık lan. ama bize daha çok yazık. biz özlüyoruz. onlar bilmeyecekler bile.

gelişen teknoloji ile zamanla çocuklarında bu durumdan etkilenmesidir.