bugün

sıcacık bir sevgiye muhtaç olunan anlardır.
annenin kaç yaşına gelmeme rağmen telefonda* "hava soğuk, üstüne bir hırka al bir de çorap giy üşütürsün" demesi.
annenin yanında olunan her andır. 40 yaşına da gelseniz, hala çocuk gibi hissedersiniz onun yanında. canım ya.
kedi almak için anne'yi ikna etmeye başlandığı andır. *
televizyonda tom ve jerry bugs bunny gibi efsane çizgi filmleri görünce oturup izlediği andır.
ağlamaya başladığı ve ''üşüdüğü'' andır.
annenizin yemeğini mumla aradığınız anlardır kendileri.
ailesi tarafından telefon alınmasına izin verilmediği an.
pazar sabahı erken uyanıp çizgi film seyretmek.
Evden çıkarken babasından harçlık istediği andır.
idrarının debisinin azaldığını farkettiği an.
Çorbayı sağa doğru karıştırırken birden sola doğru karıştırıp sonra çorbada çıkan tayfundan zevk aldığım andır.
babanin size cocuk muamelesi yaptigi an.
küçük bir çocuk gibi inat ettiğim anlardır.
bana sorsanız %100 haklı savunmalarım var bu inatlarımda ama değilim. inat yaptığım konular ya da kişiler haricinde, kendime dışarıdan baktığımda "ben ne yapıyorum" diyorum. sahiden ben ne yapıyorum? bir şeyleri oldurmaya çalışırken daha çok çıkmaza sokuyorum. sebep; intaçıyım ya, illa benim istediğim olacak ya...
içimizdeki çocuğu öldürmeyelim diyoruz ama sanırım ben biraz fazla şımartmışım onu, "az biraz akıllı ol içimdeki çocuk, odaya kapatırım seni bak!!"
dinler mi bilmem bu uyarımı ama ben çocukluktan vazgeçiyorum, saçma sapan inadıma maruz kalan her şeyden ve herkesten de özürdiliyorum.
anlıkta olsa küçüklüğe gidilen ve gülümsenilen anlardır.

yerde ne zaman bir tuğla veya kiremit parçası görsem hemen bi taş arar gözlerim; ezmek için.
sanki o an hiç kimse yokmuşta sadece ben varmışım gibi çömelip bir köşede ezmek isterim o tuğla parçasını güzel güzel.

kına yapardık küçükken tuğla ezerek, sonra da kına gecesi... *

-sokakta oynayabilmek ne güzeldi.- *
legolarla oynayan yiğeninizin yanına oturup 2 saat legolarla şekiller yapmak,sokakta top oynayan çocukları gördüğünde utanmadan bende oynayabilirmiyim dediğin anlardır.
Hala anneme cocuk gibi naz yapmamdandir. Siradan bir seyleri baskalari yaptiginda soguk kanlilikla karsilarken, annem yapinca tribr giriyorum nedense. "Esek kadar kiz oldun" tepkilerini alsamda degisemiyorum bir turlu.
çaresiz kaldığı anlardır.
sınava hazırlanırken hala stres yaptığını farkettiği anlardır.
sokakta yürürken önüne gelen tpou alıp çocuklarla oynamak...
Toplum içinde ağır başlı davranmaktan sıkılıp,insanların ufo görmüş masum köylü kıvamında bakmasına sebep olan davranışlarda bulunup,bir de sanki ben normal onlar anormalmiş gibi suratlarına bakarak ben yapmadım o yaptı diyerek kendini işaret etmek...Bakışlarını bir kaçırıyorlar ki tadına doyulmaz..
Her sabah annemin beni aramasıyla hala büyümediğimi anlarım.
çocuğunuzun kinder sürprizini aşırıp, çikolatayı yedikten sonra utanmadan oyuncağını birleştirdiğiniz andır.
anneye yapılan şakalar. genelde çocuksu şakalardır.
Yolda yürürken demir parmaklılkara elimi sürterek yürüdüğüm an.