bugün

(bkz: lindsay lohan)
sazangiller, barlasgiller, şükürgiller gibi çeşitli sınıflamalardaki modelleri mevcuttur.
başbakanın yanında sıkça görülürler. gazeteci olanları da mevcuttur.
seher dilovan

bu da böyle ir anket.
(bkz: heather brooke)

söylemesem ölürdüm.
(bkz: metin uca)
mehmet ali erbil .
ülkelerinin dışında hiçbir yerde saygınlıkları bulunmayan çünkü ortaya sadece niteliksiz çıkartabilen; arabeskten, sömürüden beslenen çanak yalayıcılardır.
idil fırat.
yılmaz özdil.
aptal tv programlarında düzenlenen sözde sosyal sorumluluk projelerinde özde halkı uyutmaca kandırmaca oyununda telefonun başında bekleyen riyakar kimselerdir. gardroplarında üç mağaza dolusu kıyafetleri bulunur. sömürücülerin en sevdikleri oyunculardır. onlar yalar ve karşılığını her zaman alırlar.
gizem özdilli
hayat felsefeleri çoğu zaman "ne şiş yansın ne kebap" olmakla birlikte baskı ve zorba yönetimlerin olduğu ülkelerde ise hükümet yanlısı olurlar. kaypak ve hissiz kimselerdir.

genelde hükümetler muhatap olarak bu dillileri alır. açılım v.s. söylemlerinde bunları muhattap alır...
zengin masalarının vazgeçilmezleridir. ünlü sosyetik davetlerin gediklileri olup. magazin programlarının vazgeçilmezleridir.

halk mı? ne halkı?
(bkz: dilliyebilme)
dilini kullanmasını bilen, her devirde popülerliğini yitirmeyen ünlülerdir.

kendilerine haşa! sanatçı diyenleri de bulunur. ki sanatçı zaten dilliyebilmesi ile değil sanatı ile var olan, otoriteye ve baskıya karşı var olan onurlu kimsedir...

bu ünlüleri düşününce aklınıza sazanlar mı yoksa imparatorlar mı yoksa şükürler olsunlar mı geliyor? ne geliyor?