allah ın varlığına inanıp emirlerini reddetmek

psikolojik veya fizyolojik olarak gelişememişliktir.

allahin varligina inanmak normal, insani bir davranistir. sobanin sicak oldugunu, kis oldugunda kar yagdigini bilen buna kafasi yeten herkes (allah) bir yaraticinin varligina inanir. cunku akil bunu gerektirir. sasilacak bir sy degildir.
emirlerini reddetmek insanin nefsinden kaynaklanir. allahin ayette soyledigi gibi nefsini ilah edinmistir
yaratici olduguna inanmak marifet dgildir zira her akli olan zaten inanir yaraticiya.
islam nazarinda bu kisinin bir kiymeti yoktur. allaha iman ile allahin varligina inanmak farkli seylerdir.

islamiyetten başka bir dine veya hiçbirine inanmamaktır.

Allah'ın varlığına inanıp kendi çıkarlarına uyan emirlerini yerine getirirken çıkarlarına uymayan emirlerini görmezden gelmekten çok da farklı olmayan davranış. *

farklı dinlerin mensuplarının birbirine göre durumu.

deizm bunun için var.

o emirleri allah'ın yollamadığına, insanların uydurduğuna inanmaktır belki de.

bu yüce bir güce inanmayı değiştirmez.

namaz kılmayı ve bilumum ibadetleri uygulamaya erinen ve nolur nolmaz allahıda silmiyim belki vardır diyerekten deizmi çıkar yolu olarak görmüş densiz davranışıdır.* * *

(bkz: allah a inanmıyorum ama bir güç var)

olası bir durum. allah'ın var olduğuna inanıp onun gönderdiği tüm kitaplara ve içindeki öğüt ve emirlere uymama durumu.