ırzına geçmek isteyen kız arkadaş

henüz çok toydum. özgüven namına hiç bir hareketimin olmadığı zamanlarda..o kadar utangaç ve çekingendim ki 1,5 senelik sevgilimin ne elini tutabilme ne de 1 metre mesafeden aşağı oturabilme cesaretine sahip idim..

henüz çıkmıyorduk.. okulun tüm serseri tayfası ona aşık idi. bizde 3 arkadaş kendi halimizde onu seviyorduk.. hergün park köşesinde toplanıp, elimizi açıp ''inşallah 3 ümüzden biriyle çıkar'' diye yalvarıyorduk Allah'a..

günler geçtikçe ona daha çok bağlanıyor, daha çok çekiniyordum.. korkularımla birlikte aşkımda büyüyordu fakat neyden korktuğumu bilmiyordum..artık tamam demiştim, bu kadar beklediğim yeter gidip ona konuşup açılmalıyım. tüm cesaretimi toplayıp bir arkadaşımdan msn adresini aldım. ve onu ekledim. birden, online kişi sayım 1 e yükselmişti. ve kalp atışlarım daha çok hızlanıyordu..

ve ben tüm cesaretimi yenip onunla konuşmuştum.. artık herşey güzeldi çünki o da bana yakın davranıyor, espirilerime gülüyordu.. artık kendi çapımda olayı ilerletmiş ona teklifte bulunmuştum.

evet artık çıkıyorduk.. tüm okulun hayran olduğu kız benim sevgilim idi. çok şanslıydım. henüz ben 5, o 7 ye gidiyordu.. benimle nasıl çıkmıştı tüm okulun hayran olduğu kız? kara kuru bir şey idim o zamanlar.

birgün o nöbetçi olmuştu. ben ilkokul hocamın gözdesi olduğum için önlerde oturuyordum. ve nöbetçi masasıda oturduğum yeri görüyordu. sıraya kafamı dayayıp onu izliyordum. tam o anda dönüp bana bir öpücük yolladı. AMAN TANRIM! sanki başımdan aşağı kaynar sular dökülüyordu. bütün ders sıradan kafamı kaldırmamıştım. öğretmenim bir rahatsızlığımın olduğunu düşünüp beni eve göndermişti. o gün eve gidip o olayın şokunu atmaya çalışmıştım..

sabah olduğunda onların penceresinin oraya gidiyor. marketten poğaça ve gazoz alıp kahvaltımı ordaki merdivende yapiyordum.. bir gün yine pencerelerinin oraya gittiğimde, kapılarından en yakın arkadaşım çıkıyordu. aman Allah'ım bu ne büyük bir hayalkırıklığı idi. hemen yanına koşup burada ne aradığını sordum. bana, babasının çağırdığını söyleyip hızla uzaklaşmış idi.. olsundu.. arkadaşıma kendimden çok inanıyordum..

herşey güzel gidiyordu.. bir gün beni evine çağırdı.. bende ne yapayım gittim tabi..
herşey o an başlamıştı işte.cipsleri gazozları alıp gitmiştim yeriz diye. kapıyı çaldığımda beni güzel bir tebessüm ile içeri aldı.. elimden poşeti alıp masaya bıraktı.. televizyon açıktı. o kadar korkuyordum ki televizyon izliyormuş gibi yapıyordum..

birden diğer koltuktan ayağını uzattı bana doğru. siyah olan yüz rengim artık kırmızıya sonrada mora dönmüştü. üzerime geliyordu.. ben ayağımı ve elimi bağlayıp halının desenlerini inceliyordum.. birden yanağıma öpücük kondurdu! artık onu sevmiyordum! çünki beni kullanacaktı.. ona kızgın bir bakış atıp eve koştura koştura kaçtım. gün boyu ağlamıştım.. artık ondan nefret ediyor, okulda onun yüzünü görmemek için tenefüslere çıkmıyordum..