bugün

asgari ücretli babadır.
bazende çocuğunu tehlikelerden korumak ister. sadece karnını doyuracak kadar verir. ayran simit alabilir çocuk. malum uyuşturucu kullanma yaşı gittikçe düştü.
eleştirilmemesi gerekir. en orta halli insan bile bazen kuruşların hesabını yapabiliyor. elbette ki anne baba çocuğunun cebine biraz fazla bir şeyler koyabilmek ister, ama imkan yoksa yapacak bir şeyi yoktur. çocuğa düşen de bunu anlayışla karşılamaktır.
(bkz: 576 lirayla ev geçindirmek)
1999 yılında ortaokuldayken 250 000 lira harçlık alıp, 150 000 lirayla çeyrek tost, 75 000 lirayla ayran, 25 000 lirayı kenara atıp ileriye birikim yapmayı öğretmişti bize babam. hiç bir zaman babama bu para yetmiyor dememiştik. işçi adam sonuçta ama olayı iki yönden düşünmüştüm her zaman. arkadaşın biri günde 2 3 milyon harcayabiliyordu, diğeri ise 10 000 liralık yazılı kağıdı parası istendiğinde utancından kaçacak köşe arıyordu. şimdi ilkokula giden kardeşim okul harçlığı olarak 1 lira alıyor, öyle bir anlatmışım ki çocuğa kendimi, 1 liranın yarısını geri getiriyor. uzun lafın kısası akşam evine ekmek getirmeyen babalar varken ne yazık ki, çocuğuna 1 lira verebilen baba bir kademe daha üstündür.
geçmiş hükümetlerle birlikte, tayyip hükümetinin de sorumlu olup, yarattığı bir türkiye gerçeğidir. daha kötüleri de bulunur. bir liraya dahi muhtaç olan aileler vardır çünkü.
ayda 30 lira olur, allah bereket versindir. onu veremyenlerde var.
bu adam benim babamdır.-sekiz köşe kasketiyle...omuzunda sakosuyla...-
(bkz: o bir halk kahramanı)
ya siktirin gidin cidden gözüm doldu amk. böyle şeyler beni çok etkiler.

ek: ek mek yok vazgeçtim.
üç çocuk daha yapıp bu miktarın dörtte birini de verebilecek kadar yüzsüz babadır kimi zaman.
çocuğu anasıfındaysa en mantıklıdıdır.
yoksulluk mu diyelim? bence demiyelim. zamanında bende alıyordum. hatta hatırlar mısınız bilmem? 100 bin lira vardı. okulda öğle yemeği param diyelim. özledim o yılları. bence en çok hatırlanacak bir anı.
o 1 lira nin degerini bilen ve o 1 lira ile yetinen bir cocuk yetiştirdiyse elleri öpulesi babadır.
çocuğuna günde 1 lira veren babandan ayrı tutulması gereken babadır anlaşılan istiyordur ama veremiyordur.
kendi cebinde rakı ve sigara parası bırakıp veriyorsa yorumsuz, ama aksi durumda kendi cebinde otobüs parası yokken verdiği 1 lira belki maddi olarak bir şeyler katmaz ama kazandırdığı maneviyatın farkında olan bir çocuğun ileride ülkeyi soyması neredeyse imkansız.
bi köşede gizli gizli ağlayan babadır. cebindeki 1 lirayı çocuğuna verip kendi parasız gezen babadır. feleğin sillesini yemiş babadır. başı dik alnı ak babadır. eninde sonunda kötü günleri geride bırakacak ama hiç unutmayacak, hatırladıkça gözleri dolacak babadır. o adam benim babamdır.

(bkz: bu adam benim babam)
1 lira yeter artar bile olan babadır.
mercedes e200 kompressor'ün avantgarde donanımlısına binip çocuğuna yol parası bile vermeyen ve sebep olarak "ben çok çektim sende çek başka türlü adam olmazsın" diyen sözde babaların yanında "baba" adamdır. çünkü o kadar verebiliyordur.
en güzel evlatlara layık babadır kuşkusuz.
bir ayakkabıyı yıllarca giyen, yüzünde hep endişe olan, boğazında kocaman bir yumru olan babadır.
parası olduğu halde vermeyen babadır. ilkokulda bende her gün 1 lira almıştım. iyi ki de 1 lira almışım. keşke şimdiki çocuklarda öyle olsa diyorum. her gün hamburgerler kolalar götürüyorlar, sonra veliler diyor "neden bu çocuk obez?". aaa neden acaba bacım bi düşün bakalım.
bazı "adam"ların 1 lirası bazı yavşakların trilyonlarından bile kıymetlidir.
Gururu ve onuruyla yaşayan , hırsıszlık hainlik yapmadan geçinen adamın çocuğuna verdiği paradır 1 lira.
türkiye'de yaşayan babadır.