yaşama sevinci

kişinin yaşadığına olan sevgisi, alınan nefesin sadece nefes olmaktan öteye gitmesi, hayata bir anlam yüklemek ve hayatı yaşamaya değer bulma işi.

(bkz: yurutme sevinci)
(bkz: yeni yasama yılı)

bir günaydını çok gören, sürekli spekülasyon ve komplo teorileri üreten, futbol takımları yüzünden birbirine giren toplumun tüm baskısına rağmen kararmayan pırıltı.

hayata sıkı bağlanmış kişiler için söylenebilecek sözdür.

bir insanın yaşayabilmesi için amacı olmalı. amacı olmayan insan bırak sevinmeyi üzülmenin bile ne olduğunu bilemez.

"aşk" denen karmaşık duygunun insana depolayabileceği yakıt türü.

yasama sevinci oykuleri diye bir kitap var da o geldi aklima bu basliga bakinca..yazari ise Yusuf Ozkan Ozburun'dur..cok da hos bir kitaptir..

önüne gelenin boynuna sarılma istegini de beraberinde getiren sevinc. üzücü olan pek gelmemesidir.

hayatın merkezine konulan kişi ile yeniden kavuşulandır. ** *

bir aydın boysan kitabı adıdır.

umut*

hayatı layığıyla yaşayabilmek için gerekli olan şey*. yokluğunda hayatın anlamsızlığı karşısında insanın dehşete düştüğü şey aynı zamanda.

cocugun...

sadece yaşamakla sahip olunamayan bir duygudur. zamanla artar, azalır veya biter. tekrar geri kazanılabilir. adeta bir enerjidir.

beklentilerdir yaşama sevincini besleyen... beklentiler bittiğinde, enerji biter. zincir tamamlanamaz.

insanın kendi gücünü bulduğu, kendine inandığı ana gelir yaşama sevinci.
durup dururken gelir. aynaya gülümsersiniz. o an sevdiklerinizi daha çok seversiniz.
sevmediklerinizi 'umursayamazsınız'.
yaşama sevincine sahip olmak demek, insanın kendi geleceğini kurmasıdır umut ederek, kalbi kıpır kıpır.

(bkz: yaşamak telaşı)

her gün yenilenen his..

Herkes sek sek yürür
Ben yalınayak koşarım
Herkes gülerken ağlarsa
Ben ağlarken gülerim

Asık suratlara değil
Anaç kikiriklere bayılırım
içim ahu gözlüdür
Her şeye aynadan bakarım

Ozanlar çevresine
Devedikeniyle göz kırparsa
Ben temmuz sıcağıyla
Gerdaniye buselikle yaklaşırım

Kapı mandallarını hop hop
Zıplatan da benim
Yedi renk Acem dibasını
Okurlarımın önüne sererim

Yaşamak benim sevincim
Benim kanım sevgilim
Yaşam biçimidir diye
Ölümü de severim

Salah Birsel

kimisine -kalmadı,taze bitti! dedirten his...

küçük bir çocuğun gülümsemesindeki parıltıdır.

çocuk küçük iken gülümsediğinde oluşan parıltıdır. aynı çocuk büyüdüğünde kuvvetle muhtemel angut olacağından o gülümsemesi de bönlükten başka bir şey ifade etmez. tüm yaşam enerjinizi de emer. (bkz: uludağ sözlük)

şu aralar kaybettiğim şey.(son 4aydır) hayır 7/24 depresif takılan, hayatın manasını çözmüş, sivilceli ergenlerden biri değilim. ama yine de en kısa zamanda yeniden bulmayı ümit ediyorum.

bu aralar ortalıkta pek dolanmayan hissiyattır. kişinin yaşadığı için duyduğu olumlu düşünceler bütünüdür. bizler her ne kadar kötüyü paylaşmaya meraklıysak, her ne kadar birbirimizi iyi tutmaya çalışan, psikolog yerine arkadaşlarına veya yakınlarına koşan insanlarsak da, güzel şeyleri yeterince paylaşmıyoruz. paylaşmadığımıza göre, güzelliklerin tadını da çıkartamıyoruz.

bunun bir nedeni de, tamamen kötülükten uzak ütopyalarımızdan kaynaklanıyor olmalı. hayatta, türk masallarında muradına eren kahramanlar gibi en berrak mutluluğu arayıp duruyoruz belki de. oysa ki herşey bir karmaşadan ibaret, biz de bu karmaşadan istediğimizi alıyoruz belki de. ya yaşamayla ilgili anlam yüklediğimiz kavramlar çok uzaklarda, ya da biz beklentilerimizi makul ölçütlerde belirlemiyoruz. ki yaşama sevincini içimize kadar hissedelim, ki ancak acı çektikten kısa bir süre sonraya kadar bu yaşamın kıymetini anlayabilelim... diye deriin derin düşündürendir.

bazen tek bir neden bile bu sevinci ateşleyebilir, ama bazen tek bir neden bile bu sevinci bitirebilir.

hayata bi köşesinden, kendince tutunmayı sağlayan şey. kimisinin gözlerinden taşar, kimisinde zerre kadar kalmamıştır; kalamamıştır. suçu ona buna atmak yerine kendisine bakması gerekir insanın. nasıl, ne zaman, kim için kaybettim sevincimi diye. nerde unuttum yaşama dair sevinci diye.