bugün

Yanlış birini sevmiş ona güvenmiş olmaktan korkuyorum.
Yazmak istediğim çok şey var ama buraya gelince yazamıyorum.
görsel bir insan niye bu kadar ketçabı yazık etmiş de bu çalışmaya kullanmış anlamadım. başka malzeme kullansa garipsemezdim lakin ketçabı yemeyi sevdiğimden bu kadar ketçabı sanata kullanmak bana ketçaba yazık olmuş gibi geliyor.
Ben hayatımda hiç, 20 gündür olduğu kadar sağlığımın kıymetini anlamamıştım. Elden gidince öyle bir güzel anladım ki.
Hastane kapılarında sabahlamayı, üst üste ilaçlar kullanıp fayda etmemesini, kırk farklı doktora gidip korkunç senaryolar dinlemeyi öğrendim.
Hayatta en büyük zenginliğimizin ‘lafta değil’ sağlıklı oluşumuz olduğunu, psikolojimin hiç güçlü olmadığını öğrendim.

Halime şükretmeyi öğrendim. Ne olursa olsun daha kötüsü var. Ve eğer hasta değilsem, değilsen, mutlu olmamamız için bir sebep yok.
Rahat rahat nefes alabildiğimiz her ana binlerce kere şükürler olsun...
Küçükken mahalle bakalının camını topla kırmıştım. adam, beni yakalayıp acımadan ağzımı burnumu yamultmuştu.
O günden beri topla oynayamıyorum.
Doğmam hataydı...
Birkaç gün önce arkadaşın evinde gözlerim dalıp gittiğinde nasıl olduysa o dalıp gitmelerin ne anlam ifade ettiğini anladı arkadaş.
Elini bileğine götürdü jilet veriyim mi dedi. Baya kahkaha attım baya.

Zaten şu zamana kadar aldığım en şyi iltifatlardan biri "tam birlikte intihar etmelik, ölümü anmalık kadınsın" dı.

Neşeli hallerime dönmek istiyorum, biraz çabalamam lazım tam çabalıyorum sonra hoop yine ağır vakalar.

Yakında ağır yaşamlara katılacağım bu gidişle. Yemeği insan gibi yiyiniz yazıcam her yere.

Birbirini hafifletmek önemli, nerde böyle insanlar hani?
Bu sözlükte o kadar karaktersiz tipler var ki, bunları görmek üzücü.
Insanlar cok nankör sözlük.eski saf masum halimi özlüyorum. Dünyaya insanlara yine safça düşüncelerle bakmak istiyorim. Ama hayat öyle değil be sözlük. Sanırım bir daha o eski benle dünyaya bakamayacagim.

Bende ayak uydurmaya başladım bu düzene sözlük. Eski ben değilim bende . Zaman o kadar acımasız ki...
Gitmek istiyorum buralardan.Ama bazı sebepler bu eylemi yapmamı engelliyor. Her gün içimde bir gitme isteği var. sürekli gözümün önünden geçen yaşamak istediğim hayatı düşünerek zamanım geçip gidiyor. Çok geç olmadan gidebilsem keşke...
Dayım sıfırı tüketti. Üzüldün mü diye sorarsanız; üzülmedim. Bir de utanmadan diyormuş ki: yeğenlerim neden beni aramıyor. Yahu ben seni neden arayayım? Biz parasızlıktan burnumuzu evden çıkaramazken,ben bir kursa gidemezken, sen çocuklarını dershaneye gönderdin, okul kazandığı yerlerde ev tuttun (milletin çocukları yurtta kalırken).
O pantolonu aldığımdan beri yıkamadım .
bilemiyorum, sanki hiçbir sey eskisi gibi olmayacak hissiyle yasiyorum. o eski günlerimi evimi ve çocuklugumu özlüyorum. evin en küçügüyüm ve hep arkamda birilerinin sicakligini, destegini hissettim bu zamana dek. ama simdi ailede herkes evlendi barklandi ve dagildi gitti. kendimi yalniz ve terkedilmis gibi hissetsemde kendi ayaklarimin üzerinde durmayi ögrenmeliyim. evet bunu basarmaliyim..
Hayatım boyunca hiç evcil hayvanım olmadı. Ailemin evinde bahçede, evi korusun diye, beslediğimiz köpeği saymazsak.
Bu hafta evimi çok güzel minik bir hanımla (russian blue) paylaşma kararı verdim ve sanırım bu salak hayatımın son dönemlerinde verdiğim tek doğru karar oldu. 3 günde bu kadar mı sevilir bir insan? Hic kimseden görmediğim sevgiyi 3 günde el kadar kediden görüyorum, nasıl acınası bir hayatım varmış meğer...
Muhteşem yorucu bir gün geçirdim, akşamdan beri nasıl uyuduğumun haddi hesabı yok. Yorulan insan ses ışık gürültü duymuyor; dert tasa en ufak düşünce kalmıyor kafada.
örneği karşıdan karşıya geçerken yolun yarısında gözlerimi kapatıp arabanın çarptığını düşünüyorum. ya da hamile olduğumu hayal edip bundan nasıl kurtulurdum diye panik yapıyorum. ruhsal bunalımdayım ve çok yalnızım.
Sanırım akşam saat 7 den beri dinlenip dinlenip ağlıyorum. Bir kaç saat sonra işe gidecek olmama rağmen üstelik. Biraz ağlayıp gözlerime cay koyduktan sonra tekrar ağlıyorum. Üstelik sadece kendi aptalligima ağlıyorum. Ders almış olmam gereken onca şey arasında hala sadece oturmuş ağlıyorum. Ve bugün karar verdim gerçekten asla normal değilim. Sanırım destek almanın zamanı bile geçmiş.
dün biri bana "gerçekten ikizler burcuymuşsun" dedi ya. şimdi buna üzüleceğim.
her gün show max'ta yayınlanan "cennet mahallesi" dizisini, 3 seanstan birinde mutlaka izliyorum. görüntü hd'de değil, televizyon büyük olduğu için görüntü bozuluyor, buna rağmen pes etmiyorum izliyorum. hatta beter ali'nin şarkılarına eşlik ediyorum.
Güçlü görünmek güçlü hissettirmiyor
çoğu zaman.
iki gündür canım sigara istiyor ben direniyorum. Biraz daha ısrar ederse dayanamayıp yumulcam. Ümit ederim ki ısrarı bırakır.
sevmekten ümit kesilmez, senin bir gün ayakların olacak ve geri gelmek isteyeceksin. geri gelmek istediğinde bir kapı bulacaksın, kulbu yok. omuzlayacaksın zorlayacaksın -ki bütün kapılar elbet açılır-. açılacak. bakacaksın bommboş bir ev.
bomboş bir eve hoşgeldin..
pulsar ve en iyi arkadaşım dizilerini izliyorum.
Küçükken beyaz işeyecem diye birsürü süt içmiştim.
Hayatımdaki her şeyi dalgaya vuruyorum. Eğer vurmazsam ağlarım.