sokak lahmacunu yemiş efsane nesil

Şüphesiz ki ya okul çıkışında, ya iş arasında fırsatını bulup bu eşsiz kültürü yaşamış olan nesildir. lahmacuncu abi, o sepeti açar, içinden buram buram soğan kokan buğulu, bol hamurlu az malzemeli lahmacunu çıkarır, iki tanesini üst üste koyar, plastik bir leğenden soğan çıkarır akabinde de domatesten ince ince kesip dürüm yapar, tümünü gazete kağıdına sarar ve verirdi. özledim. evet.

görsel
görsel

tanrıya şükür ki hala yiyebiliyoruz.
az evvel gömdüm 3 tane.
görsel

o çocukluğumda aldığım tadı aldım.
şu an öyle mutluyum ki...

hey be...
bunların bir de beyaz sepette satılanlari vardı. ama o beyaz sepetli lahmacuncu amcalar artık yok.

neyse lahmacuncu amcanın telefonunu da aldım. artık canım çektiğinde çocukluğuma geri dönebileceğim...

ah be ibrahim abi ah dedirten ve lahmacunun tadını damağıma getirmiş olan başlıktır. akşamları satamadığı lahmacunları 3 er 3 er sarar sokak maçı henüz bitmiş olan bizlere sarar verirdi. dürüm ağaç dalı gibi olurdu tabi 90 ların hemen başından bahsediyorum o zamanlar bu kadar malzemeden çalma yoktu 1 lahmacun tencere ebatlarında idi neredeyse..

Eve giriş saati, akşam ezanı olan, " müsaitseniz, annemler bu akşam size gelecek" diye komşuya gönderilen, salçalı ekmek sevdalısı nesildir aynı Zamanda.

Satıcıların dürüst olduğu, et diye, eşek Eti yemediğimiz günlerdi.
O sokak lahmacunlarını, Löööpp lööööppp götürürdük de, bi kere de cırcır olmazdık beee!
Bir de lezzetliydi ki...

Yookk ağlamıyorum, gözüme çocukluğum kaçtı!

tadını şu an hiçbir yiyecekte bulamadığımız lahmacunlardır.
evet, şimdi her köşe başında lahmacun yapan, pide yapan dükkanlar var.
ama hiçbirinde bu sokak lahmacununun tadı yok.
hele içine koyduğu soğan ve üzerine az pul biber ve tuz.
ağzımın suları aktı yeminle.
"olsa da yesek" diyeceğim ama yok ki, bulmak imkansız o tadı...

bi milyondu amına koyim bir milyon.

sanayiye arabayı götürdüğümüzde -ki kendisi iki haftada bir usta eline değmek isterdi- babamla seyyar arabada lahmaç satan dayıyı illa ziyaret ederdik. ayakta yemeli ayranlı falan.

bunların sokak aralarında gezeni de vardı ama hatırımda hep o sanayi sitesindeki dayı kalmış.

birde bombili tavuk dönerci var. o konuya giremiyorum gözlerim yaşlı. hey gidi pazar günleri. bir de şimdikilere bak.

Ve bir hafta ağızdan çıkmayan o sarmısak kokusu anlatılmaz yaşanır. Yedigin o an süper ama.

Tadı değme lahmacunlara taş çıkartan yiyeceği yemiş nesildir.

Bu yasa geldiğimize göre sağlığa zararlı da değilmiş demek ki.*

görsel

görsel
Hala gömen nesildir.

Beyaz önllüklü satıcının sattığı, beyaz boyalı, iki kapaklı ahşap kutudaki lahmacunları löppp löpppp götürdüğü halde hastalanmayan, zehirlenmeyen bir nesildi.
Çünkü adamlar birinin sağlığına zarar vermekten, ekmeğinden olmaktan, gezdiği mahallelerde adının çıkmasından korkardı.
Evet zerre miktarda kıyma ve bol soğan kullanırdı ama o kıyma kıymaydı, yani bildiğimiz dana kıyma, eşek eti, at eti, soya kıyması değildi.

Bizim gibi borgır king yyemş nesile rakp olmayack nsldir.

Ben ben ben cocukken ne yerdik.

sadece soğan ve salçadan mamul lahmacunu yiyen nesildir. az da iç yağı erimişiliği vardır içinde.

hatırladığım en büyük özelliği lastik gibi olmasıydı.
buhar o beyaz kutudan dışarı çıkamayınca öyle bir hali oluyordu.