bugün

ilk seferde doruk noktasında yaşanan ve her seferinde gitgide azalan hadise.
zaman geçtikçe azalan bu heyecanı özler insan. hep aynı heyecanda kalmak ister ama olmaz.
Heleki ayrıldığınız sevgilinizle haftada en az 2 kere buluşuyorsanız bu heyecan maksimuma çıkar.
Sinir bozukluğu ve acı bırakır o ayrı.
buluştuktan sonraki süreci de etkileyen heyecandır. hiç planlamadığınız şeyler söylersiniz, alabildiğine saçmalarsınız. o anki heyecan-mutlulukla bunu fark etmeseniz de, buluşmadan sonra dönüp baktığınızda heyecanın nelere sebep olacağını görürsünüz. ama önemi yoktur, o'nun yanında olduktan sonra.
tepe noktası ilk buluşmada yaşanan heyecandır. sonrakiler hiçbir zaman o tadı, o heyecanı yakalayamaz. en azından bende öyle olmuştu, öyle hissetmiştim ben.
Minübüste yanında oturduğunuz kişi en yakın arkadaşınızdan daha yakın, daha keyifli gelir..
en cici hali takınmayı gerektirir, hazırlanma süresinde her görülen kişi ya da nesne daha bir sempatik, gülümsüyor gibi gelir.
insana dünyanın ne kadar güzel bir yer olduğunu anımsatır...
ilk buluşma ise zaten heyecandan dudaklar kitlenir.
araya mesafeler girmiş ise, ve ilk ayrı kalış ise sevgiliden, o buluşma bi o kadar heycanlı, ve tekrar ayrı kalınacaksa da bir o kadar hüzünlü bir buluşma olur..