bugün

çükümüzün kurma kolu olan, beyin ambargolu, insan ön yüklemesi kişi eylemi.
ilkokullu ağzıdır.

(bkz: adam ilkokullu beyler)
(bkz: 50 li yılların en popüler esprileri)
kızın "pışşıııık" demesi ile son bulacak eylemdir. büyük ihtimal 5 dakika sonra da zil çalıp oyun odasından çıkarsınız.

(bkz: anaokulu anılarım)
'daha sonra beslenme çantamı koluma takıp ordan uzaklaştım acayip mutluyum bugün anaokulunda oyun hamurlarından mor renkli olanı bana düştü ehe ehe' ile devam ettirilebilecek cümleciktir.
bu lafı yiyince sinirlenen kız önce tokat atacakmış gibi yapıp hemen ardından gözyaşlarına boğulur, dizlerinde derman kalmaz ve yere çökmeye başlar. işte o zaman artık affedici olmanın zamanıdır, "kalk küçüğüm" denmeli ve saçı okşanmalıdır.
daha doymazsan beni ye.
(bkz: üff sanane be salak)
söyleyen kişinin, zekasını ilkokul çağlarında bıraktığının ispatıdır.
ergenlik dönemine girmeden 5 dakika önce kurulan bir cümledir.
Yerine "margarin" cevabı da verilebilecek cümledir.
Erkek oyuncumuzun kuracağı muhmetelen son cümledir o kıza. Vedalaşmaya başlamalı bir an önce.
liseli statüsü bile kazandırmayacak harakettir.
imkansizi istemektir.
devamını 'ben tokum sen ye.' olarak tamamlamak gibi dehşet bir durum da vardır tabi.
ilkokulda, hoşlanılan karşı cinsle girilen bol çekişmeli ve bir o kadar da tatlı muhabbetlerin ürünüdür.