modern çağın hastalığı

Stres...

kendin olamamak. herkes mutlu, zeki, bakımlı...özellikle sosyal medya bunun üstüne yürüyor. nerde bu sokakta cinnet geçirenler, kötülük yapanlar, asgari ücretliler...

kendimi asla bunun dışına koymuyorum ben sıradan bir insanım. evimde temizlik yapar, çamaşır sulu eşofmanımla gezerim. herkes gibi sabah kalktığımda bakımsızımdır. arada öfkelenir, hatalar yaparım. hepi topu insanım çünkü. fakat bakıyorum herkes herdaim bakımlı, mutlu, geziyor... ilginç.

Her şeyi çok çabuk tüketir olduk. Doyumsuzluk had safhada.
Medeniyetin ne olduğunu bilmeden medeniyetten dem vuranların sayısı her geçen gün artıyor. Değerlerimizi yitirmeye başladık.
Teknoloji, internet ve sosyal medyayla beraber insanlar her türlü bilgiye çok çabuk ulaşır oldu. Bakıldığında çok iyi bir şeymiş gibi görünsede bizim gibi eğitim seviyesi iyi olmayan bir ülkede; bilgilerin yanlış yayılması, hırsızlık, cinayet, çocuk istismarı, kadın- erkek arasında sorunlu ilişkiler, gösteriş, kibir vs. Artmaya başladı.

Bir sürü varda öne çıkan internet.

iletişim sorunu.

Konuşuyoruz ama sadece konuşuyoruz, dinlemeyi unuttuk, dinlemeye sabrımız yok, sıkılıyoruz dinlerken.
Demiyoruz ki şu karşıdaki gariban bir şeyler anlatıyor, bi dinleyeyim, ne diyor, sıkıntısı ne, benden ne istiyor, anlamaya çalışayım...
Karşımızdaki konuşurken bile, konuşma sırası bize geçtiğinde neler söyleyeceğimizi planlıyoruz.

Yaaa biz var ya, biz bitmişiz!
Birbirimizi unutmuşuz, telefonlarla, bilgisayarlarla aşk, meşk, dostluk yaşamaktan insan gibi davranmayı unuttuk.
Bu çağın insanı iflah olmaz!

Antifeminizm.

karamsarlık.

tek tip insan olmaya çalışmak, orijinalliği yitirme
bir de medya bağımlılığı

Modern çağdır.

nostalji.

Huzursuzluktur efendim. Sebebi olmayan nerden niçin geldiği bilinmeyen derin bir huzursuzluk.

(bkz: cehalet)
yazdığım bu başlıkta eksi yemişim şaka gibi.

modern teknoloji döneminde hala cehalet kol geziyorsa bu baki kalan bir şeydir bunu da görmüş olduk.

insanların dinden uzaklaşması.

sorgulamamak.

Sınırsız beğenilmek duygusu.