korkmak

duygusal boyutunun fiziksel konulardan daha çok acı verdiği his. korku veren duygulardan kaçabilme başarısı ve sonrasındaki boşluk.

(bkz: ürkmek)
(bkz: yusuf yusuf)
(bkz: üç buçuk üç buçuk)

yürekte gamdır, boğazda düğümdür korkmak. kimselere söylenemeyen (bazen kendimize bile), içe atılan korkular var. benimde korkularım var;kedilerden korkarım ben mesela, sonra böceklerden, karanlıktan.. çocukken he-man'den kokarmışım bir de. ne tuhaf, büyüdükçe korkuları da büyüyor insanın. oysa büyükler hiçbir şeyden kormazlardı değil mi? ben büyüdüm ama hala korkuyorum ve korktukça bir yutkunma eşliğinde içime atıyorum tüm korkularımı.anlatabilmek ne mümkün.. keşke çocukkenki gibi olsa her şey.korkuyorum dediğimde arkasına saklanabilsem birilerinin.ama hayır,saklanmak istemiyorum ben. korkuyorum desem,tutar mısın ellerimden?

kaybetmektir.

butun dunya guclu olmanin pesinde.. para bulma telasi, guzellige olan duskunluk, elde edilemeyenin cok pis koymasi filan.. bu yani insanin yasamasi icin gerekli olan sey olarak darvinistlerce aciklansa da, bu darwinizm kapitalizmle birlesince ortaya cok tatsiz bi kombinasyon cikti..

parasiz olan adama bakilmaz, guzel olmayan kiz alenen ezilir, degerler artik cok da siklenmez oldu.. cebinde silah olan adam, ustunde siyah ceket giyen adam kosulsuz mafya "abi " oldu.. kimsenin vakti yok gucsuzlerle ugrasmaya.. lafi sokan, aldatip giden, birakip siktir eden, bize selam vermeyip baska arkadaslariyla takilan adamlar bizin icin guc sembolu oldu..

misal satrancta paso kazanan cocuk degil guc.. akil ya da zeka degil.. trde biliyoruz ki ne iyi egitim kar edicek, ne kalite.. tek sey var ilerlemek icin : torpil.. tasakli tanidiklar..

guc dedigin sey aslinda feysbuka benzedi.. tanidigin adamlara.. "sosil networkun" kadarlik adamsin..

guc anlayisi en cok modifiye olan sey herhalde dunyada.. onceleri kasti simdileri para.. ronesansta ( ki kendisinin turklere ugramamasi, kendisi icin hayirli olmus)sanat, 3. reich doneminde askeri zeka vs vs..

korkmak , butun bu guc telasinda yapilabilecek en buyuk hata.. astimi olan hastaya beta blokeri vermek gibi.. bu devirde herkes kopek.. korktugunu anlarlar, kacarsan seni takip edip yerler.. kopekleri oldum olasi sevemedim zaten.. zayifligi sezen bi hayvanin neresini seveyim ?

kormak oysa en insani gudumuz.. ben hayatimi sefil bi korkak olarak yasiyorum..

buyuk makinalardan korkarim bu yuzden vapurun o gemi dairesinin onunden hizli hizli gecerim..

karanlik koridorlarda yuruyemem..

geceleri birisi kapimi kirip iceri giricek, beni toplama kampina goturucek diye korkuyorum..

birisiyle cok yakin olucam, butun hayatimi ona vericem sonra cat diye bisi olucak biticek diye korkuyorum..

bi yani ucurum olan yollardan arabayla gecerken korkuyorum..

ben tr de degilken bi deprem olucak, butun sevdiklerim benden ayri olucek diye korkuyorum..

benim sevmediklerim beni sevicek , sorumluluk bana kalicak diye korkuyorum..

kimse beni sevmicek diye korkuyorum..

is bulamicam diye korkuyorum..

hastalarim olucek diye korkuyorum..

vs vs vs..

korkuyorum olm yani otesi yok bunun.. zamaninda, bi kere seftali tuylerinden huylaniyorum dedim diye arkadasim ertesi gun okula seftalilerle gelmisti.. ben de dersin ortasidna hocadan izin almadan tuvalete kacmistim.. o an anladim iste.. korkunu gosterirsen kullanirlar..

sonralari butun hayatim. butun diger insanlar gibi, korkularimi ve zayifliklarimi gizlemeye calisarak gecti.. sonra su oldu, benim zayifliklarimin ustune o kadar cok gittim ki , onlari o kadar cok azarladim ki , harbiden yok oldular.. her seyden bi yere kadar korkan, herkese bi yere kadar dayanan, o sinir asildi mi ; aile sevgi saygi dinlemeden icimdeki canavari korkularimin ustune salan biri oldum..

bi ss subayi misal.. onlar da sagolsunlar, bebeklerin kafasina sikacak kadar guclulermis.. guclulre cunku kolay bisi degil.. ben bi bebegi oldururum oldurmesine.. ama cok degil bi sene icinde, kendimi oldururum vicdan azabindan. bu adamlar tik dememis..

neyse. sonralari bu makine formum icimdeki her bi hissi aldi goturdu.. vatan sevgisi, fedakarlik, asik olma istegi, hayatta kosulsuz sartsiz elestirmeden sevecegin insanlar, tolerans, korku.. gepsi birer birer gitti..

gittikten sonra anladim iste.. gece elimde sarap bardagi trde bi kere bi arkadasla yurumeye kalkmadim bile.. almanyada , elimde votkalar tek basima gecenin bi yarisi kapkaranlik yollardan gecerken bi gidim bile korkmayinca iste farkettim, korkunun panzehiri guc.. burda guclusun cunku bi yabanci olarak.. en ufak bi yamukta git her yere basvur fasitler diye.. oysa trde, ebeni sikerler senin.. ustune dinsiz kafir diye adinin cikmasi da cabasi..

bu makine halim, burdaki insanlarin da ayni olmasiyla bende normalmis izlenimi olusturdu.. karisi olen adamin iki uc saat sonra isine gitmesi, 50 yasinda teyzelerin coluk cocuk dinlemeden barlarda sikisicek adam aramasi, sevgili icin aglamanin salaklik sayilmasi.. bunlar cok normalmis gibi geldi..

sonra bi anda bi yerde, bi turkiye ziyaretinde cat cat diye vurdu gercekler yuzume.. futursuzlugum korkusuzlugum.. bana guc gibi gelen seylerin, aslinda hissizlik ve midesizlik oldugu..

hala daha bazen ilkokul siniflarindaki ataturk portresini gorunce icim acir.. cok kisacik bile olsa..

korkunun panzehiri guc degil.. guc de korkusuz olmak zaafsiz olmak degil.. herhalde bu kadar yasadim, bi tek bu gercekten eminim adim gibi..

gucsuz insan dolu etraf.. goruyosun ustlerinden akiyo.. sevgilisini kendini aldatmasin diye doven adamin kompleksi ve gucsuzlugu.. evde kalmaktan korkan kizin, adami kapaklamak icin cevirdigi dolaplar.. sark kurnazligi yaparak karsindakinden 3 5 kurus fazla koparmaya calisan avam sinifi.. hepsi gucsuz uc kurusluk adamlar aslinda..

muhim olan gucluymus gibi gorunmek degil.. muhim olan gucsuz oldugunu kabul etmek.. riyakar bi oyuncu olmaktansa, korkak olmayi yeglemek.. korktugunu soylemek de cesaret ister..

bayadan beri gozumde, korkan ve bunu itiraf eden insanlar sempatik.. ben de anlamadim ne oldu da bu hale geldim.. guclu gorunmeye calisanlarin gucsuzluklerini acizliklerini gore gore mi ? gercek gucun insani insanliktan cikardigina taniklik ede ede mi ?

özgürlüğün önündeki demir parmaklıklardır.

--spoiler--

korkmak kavramı, bizim çizgimizde, rabbimizin verdiği bir görevi yerine getirememekten korkarız biz. korkumuz ancak o'dur.yoksa çok ateş çemberinden geçipte geldik buralara biz. biz öyle lolipop,topitop bir hayat sürecinden geçmedik. trajedik, içinden bir takım küçük minik hikayeler çıkacak bir hayat yaşamadık biz. topyekün bir milletin geleceğe ait yürüyüşünü anlatan ve bazen de millete diyen ki; ey benim güzel milletim, bu yol çıkmaz sokak! bir durun kendinize gelin demenin mücadelesini verdik. o nokta da gelebilecek bütün tehlikeleri de kendimize bal, şerbet ettik. ama, hayatta korku da vardır. bir şairin dediği gibi korkmayan insan insan değildir. insan korkacaktır. güzel olan o'dur ki; korkuyla beraber kişi kahramanlığa yürüsün gitsin. insan korkuyu nasıl öldüerbilir? insan çok büyük bir hedef koyar, bir gaye koyar önüne öyle korkuyu öldürebilir.

yoksa korkuymuş, valla ben bir 70-80 kuşağıyım. benim hayatımın içerisinden ağabeylerimin hikayeleri, efsaneleri çıktı. o efsanelerin içerisinden bana da küçük bir şey düşer yani.

ahmet şafak

--spoiler--

final haftasi derinden hissedilen duygu. sanki canavar saldirina ugrayacagim gibi hissediyorum, o kagittan cikip beni yiyecek bir canavar! kahrol maliyet muhasebesi!

Işığı açtığınızda, şuphelerinizin yok oldugu gibi, korkunuz da yok olur... Çünkü Korku güvensizliktir aslında, yolun sonunu görememek.

gitmekten korkmak en kötüsü bazen arkana bile bakmadan hiç ses etmeden kaçmak istersin her şeyden herkesten ama mümkün degil olmuyor işte yapamıyorsun korkuyorsun öle çok korkuyor ki insan bazen sanki herşey kocamanmış gibi bazen her şey öle çirkin öle renksiz ki nere baksam gri nere kimle konuşsam duyamıyorum herşey sessiz çığlık gibi ben bazen çok korkuyorum.

orantisiz zeka adlı kardeşimin içinde bulunduğu durum. zira özelden hep aynı mesajı atıyor insanlara. bir derdin varsa açık açık yaz. anlayalım. kimsin sen ? çok zeki isen burada işin ne burada hep gerizekalılar var. * bence sen burdan git çünkü biz alçak bir seviyedeyiz. yok kalıcam diyorsan sen de o zaman gerizekalılar kervanına katılmış olursun ki bence katılmış vaziyettesin.

Genelde geceleri olan bir duygudur.

insani bir duygudur. bazen bir köpekten korkarsın bazen de bir düşünceden. sebebi farklı olsa da her insanda aynı şekilde hissettiren olgudur.

yahu şişe bir dursaydın yerinde.
şurada iki giri okuyorduk yani ne diye zıplatıp ödümü patlattın!
sen ne ara , nasıl o pencerenin önünde o şekilde kendini atıp beni yerimden zıplatıyorsun üstelik?
he sağol çayımı da masaya döktüm sayende. ne oluyor ulenn diyerek. tüm kurumu inlettin bir de.
almıyorum seni yerden öyle kal orada.
senin asli görevin o pencerenin kapanmasını engellemek beni korkutmak değil hem de sabahın köründe hiç değil.

her şeyin geçeceğini bildikten sonra, korku insanın gelişmesi için önemli bir duygudur.

korkmak önemlidir. korkmayan insan çaresizdir ve kaybedecek bir şeyi yoktur.

Eğer insanlar bunun farkındaysa çok yararlı olan, fakat bunun esiri olmuşlarsa en büyük zararı veren eylem.

her duygunun güzel ve kötü olduğu durumlar vardır.

kalp kırmaktan korkmak,korkmanın asil haliyken; haksızlığa tepki vermekten korkmak,bu duygunun sefilleşme halidir.

eğer sizi geri plana itiyorsa, bedeli epey pahallıya olan duygudur.

belirsizliğin yol açtığı duygudur. insanlar belirsizlikten korkar. karşına ne çıkacağını bilmediğin için korkarsın karanlıktan. bir diğeri için (bkz: gelecek korkusu). çaresizlikten korkarız, ne yapacağımızı bilememekten, gözü kapalı yürümekten korkarız. karşımızdaki ne düşünüyor bilemeyiz sonra güvenmekten korkarız. bilmemek belirsizliktir, belirsizlik korkudur. tecrübe ise bilmektir. ne kadar tecrübe o kadar az korku.

amaan isimli yazarın hayvan kadar bir herif olmasına rağmen içinde bulunduğu durumdur.

Evde yalnizim sozluk korkmaktan korkuyorum. Deli gibi uykum var ama uyuyamiyorum.

En buyugu yalnızlıktır. Yalnız ölmek kadar korku veren baska ne var acaba.

Artık Rabbimden başkasına duymadığım duygu. Korkmuyorum. Pişmanım ama korkum yok. Olacaklara razıyım, başıma ne gelecekse kabulümdür, hak ettim. Hak etmeme rağmen nankörlük de ettim.. Ne olacaksa yeridir, Ama korkuya yer yok!

Tavukları aramak bahaneydi aşağı bahçedeki köpeklerin çokluğu ilgimi çekiyordu bir de gelene gidene havlamaları. Korkak köpekler havlarmış algısına inat bir şekilde. Kendimi onların bulunduğu bahçenin surlarında buldum başımı kaldırıp baktım onlara acayip korkardım köpeklerden o zaman korkakmışım yine neyse bunlardan siyah olanı bana doğru havladı ben duvarın sağlamlığına güvenerek biraz korku biraz heyecanla başımı kaldırıp iyice bakarken beyaz olanı da havladı diğeri de diğeri de sonra hepsi havlayıp üzerime doğru koştular ben önce bir komşunun bahçesine attım kendimi sonra arkamı dönüp baktığımda bana çok yakın olan ağızlarındaki salyalarla havlayıp bana koşan bir köpek sürüsü var gücümle kaçtım diğer komşu diğer komşu derken evden iyice uzaklaşmış ve mesafe hepten kapanmıştı Bülent amcanın bahçesinde de atlatamazsam bunları sittin sene atlatamam derken o bahçede fiyasko çıktı ve son dönemece girdim ama öyle bir korku öyle bir hızla girmişim ki metrelerce savrulup düşmüşüm artık kaçacak bir yerim kalmamıştı köpekler etrafımı sarmış üzerime üzerime havlıyorlar kaçacak hiçbir yerim kalmadı o gün korkunun korkmanın korkaklığın tanrıya evrilmiş halini yaşadım. Köpeklerle daha doğrusuyla korkuyla vedalaşmamız çok garipti kana bulanmış bir pantolon şu anda bile diz kapağımda bulunan iki korku simgesi ve cesur bir atılım. Korkmak fiziksel izler bırakırmış ama sadece fiziksel arta kalanını insan içinde yaşar.

Kötü bir duygu. Evet.