bugün

Kişisine göre değişiyor bu durum. Bazı insanları kolayca affedebiliyorken, bazılarını affedemiyorum.
Tontiş insandır, çok tatlı ve eğlencelidir. Hayır kendimi övmedim burada ama kimse kıyamaz bu tiplere, genelde göbekleri olur hafif sarılmak da çok sarar.
ben değilim, hiç olmadım. önümde koca bir gurur duruyor onu aşıp; bir kişiyi, yaptığı hataları unutmak, bağışlamak, affedici olmak gibi şeyleri yapamıyorum. hoop o gurur, o kin ortaya çıkıyor. o sana bunu yapmıştı unutma gibisinden sesler işitiyorum kafamda. affedici olmak bilmiyorum yapılan hatanın büyüklüğüne de bakar.
Sevdiğine kıyamayan insandır.
Kendini beğenmeyen, nefsini sorgulayan, empati yapan ve affedeceği kişinin güzel yanlarını ve kendisiyle ortak noktalarını hatrına getirip kötü yanını yok sayan mahluk.
eğer affettikten sonra, geçmişten aldığı derslerle gardını indirmeyerek karşılıyorsa, dahil olabileceğim tanım.
ya sevgisinden ya da sevdiği için kendisine kızan kişilerin yaptığı eylemdir. üzüleceğinizi bile bile affeden bir insansanız eğer, kendinizden başkasını sevmeyin ve vicdanınıza yol vermeyin. çünkü güzel olan şeyler çok durmuyor.
Bemimdir bu. Tekrar tekrar yapılan hatalara rağmen affederim. Bir bebek yürümeyi öğrenene kadar 200 defadan fazla düşüp kalkarmış. Bana göre hata yapanlar bebek misali birgün öğreniler. Ancak henüz öğrenene denk gelmedim. Lanet olsun içimdeki bu insan sevgisine...
Benim bu lanet olsun. Afedersiniz ağzıma sıçtılar fakat ben her defasında affettim. Fakat hayatımda bir şey değişmedi gidenler yine gitti ben kendimle kaldım.
iyi niyetli fakat suistimal edilince eşek yerine konulan.
kusursuz olmadığını bilen, karşıdakiyle empati kurup kin, öfke gibi duyguları ruhunda taşımak istemeyen olgun insandır. ancak bu insani davranış çoğu zaman suistimal edilip kişinin daha katı bir insana dönüşmesine sebep olur. "iyi niyetten maraz doğar" diyen atalarımız haklı.
benim bu. Gerçi ben kızamam bile. hata mı yaptı hiç önemli değil bi daha yapmaz diyorum affediyorum. sonra aynı hata bi daha. bi daha. defalarca..
Merhameti cebinde taşıyan insandır.
üzülmeye daha müsait gönlü güzel insan.
Küskün kalmaya, kin tutmaya hali kalmayan insandır.
Keşke böyle olmasaydım.
Bir yerden sonra Bazı şeylerin affı olmadığını, elinde ya kinle hasete bürünüp kendisini tüketeceği ya da affedip kendine intikamı bile layık görmediği bir hayatı yaşamaktan başka birşeyi olmadığını bilendir bazen.

(bkz: ölümden öte köy yok)
benimdir. haklı olsam bile sürdüremiyorum aynı ortamı paylaşıyorsak saat bile sürmüyor benim afsızlığım. unutuyorum ve kızgın kalmaya çalışırken yoruluyorum. deve kini olanlarda farklı bir gen olsa gerek çok imreniyorum kendilerine.
Ben değilim kesinlikle.
yine ben ya. insanlara pek kin tutamam. ne kadar çok canımı yakmış olsalar bile. neden bilmiyorum ama hep boyle olur yani tuhaf bir huy aslında düşünmek lazım bunun üstüne.
Seven insanlara değer veren en değerli insandır.
Birileri tarafından hep cepte görülecek insandır. Kolay affettiği için de birçok gece gözüne uyku girmeyecek insandır. Hayatının bir bölümünü kendisine kızarak geçirecektir.
Aha ben.
Canımı da alsan gördüğüm samimi bir pişmanlık karşısında gülümseyerek devam ediyorum. Affetmek demeyelim. Haşa.
Herkes hata yapar be hocam. Bizi kim affetsin?
Zor affedilen insandır.
uzun bir ömür yaşıyoruz hayatımızda,
affetmediğimiz her şey bir yük olarak omuzlarımızda beynimizde ve kalbimizde yer tutuyor.
affeden insan her zaman daha huzurlu.
affetmek aslında hayattaki bir güç, bu gücü kullanamak lazım, kolay yada zor.