kendinin şair olduğunu keşfetmek

şu günlerde başıma gelmiş olay. aklıma derin bir cümle geldi ve devamını getirdim. 1 hafta içinde 10 küsür şiir yazdım, çok da güzel oldu.

edit: önemli olan başlığın imlâ kurallarına uygun olup olmaması değil; gereken mesajı verebilmesidir dostlar.

Yazdığın şiirde açtığın başlık gibiyse, işimiz var seninle kardeş.

her aynanın karşısına geçtiğimde; " oğlum sen bir şair olmalıydın" diyorum. sonra da kafamı duvara vurup; "mala bağlama lan göt ne şairi büyüyünce doktor olacaktın" diyorum. burdan da sosyal bir mesaj vermiş oldum tabi; "bırakın çocuklarınız ne olmak istiyorsa o olsun" . istediğim işi yapsaydım adam olurdum.

Yalnız kalıp; ilham gelmesini beklemek ve gereksiz bir huzurla dolmaktır.

iskender, makedonyalı olmayan, bunu ilham penisine bağlar.

Ilkokul 2de keşfettiğim şey.

(bkz: şair olduğunu keşfetmek).

yalnız olduğunu anlarsın bazen, kağıtlara birşeyler yazmak istersin ve güzel yazdığını farkedersin... işte bu durumdur.

1-2 sene önce keşfettiğim olay.

kocaman evde kalem olmaz mı amk. kalem olsa şairdim yeminle. yok abi bu evde kime ne diye şair olacaksın.

neyse;

evet sözlük galiba ben şairim. ne yapmam gerektiği konusunda bir fikrim yok sadece bu önemli haberi paylaşmak istedim. herşey şuan karşımda duran çam ağacını dikkatle incelememle başladı. bu estetize varlığın yalnızlığına dair derin düşüncelere girmişken bir anda çok etkileyici bir dörtlük belirdi kafamda. kalem arayışları başarısızlıkla sonuçlanınca çareyi power e basmakta buldum. ama artık çok geçti. o sihirli dörtlük artık yoktu. sigarası olan var mı?