karantinadayken aile içi stres

neyi fark ettim biliyor musun sözlük psikolojik olarak beni daha kötü hissettiren başka kimseler düşünemiyorum aile fertlerinden başka, fiziksel olarak sağlamsın ama kafa kurtlanmış beynimi kemiriyorlar özellikle şu abimsi canlı her b*kta bağırarak haklı çıkmaya çalışmıyor mu kanser oluyorum.gitmem gerek anlayışın hüküm sürdüğü bir diyara o diyarın insanı olmaya hasret bıraktılar bana.

Kedi alın eve kedi bakın problemler ne kadar azalacak.

Valla stres mitres ortalık çok felaket. Ne kadar izole olursak o kadar iyi. Evin içinde sıkılmak ciğere iğne bata bata nefes almaktan iyidir.

Pick yapmıştır. Öyle ki bunu arkadaşıma anlattığımda arkadaşım kocaya kaç tepkisi verdi.

Ben bile duyduklarımdan bu kadar etkilenmemiştim oysa. Evdekiler de duyma sen onu diyor zaten. *

aile içi etkinliklerle önü alınabilecek durum.

bizim evde de durum vahim en son ayranı döktüm diye bütün aile fertlerinden dayak yiyecektim.

aile ile yaşamadığım için hiç hissetmediğim. tek yaşamanın güzelliği.

kalabalık aile ile yaşamak zor abi eğer aileniz üç ya da dört kişilikse gene idare ediliyor bizde birbiriyle karşılaşmayan yok tuvalet kavgası var yemek kavgası var yav abi tuvalete kitap okumak için giren var telefonunu alıp sabahlayan var (bkz: ben değilim)nedeni evde 10 kişi kuçak kucağa yatıyor birbirimizi sikecez sıkıntıdan bir an önce bitsin bu çile de kurtulayım kaçayım bu dört duvardan.

gün geçtikçe artıyor. sinirli bir babayla gün geçtikçe artan hede. şımarık, yaramaz, ağlak bir ufaklık tuzu biberi. babam her işe herkese karışıyor ve sebepsiz kızıyor ve gün geçtikçe artarak devam ediyor.

alt komşuda gelen bitmek bilmeyen bağrıltılar. yan komşunun kedisinin gece miyavlamaya başlaması müteahhit kartondan mı yapmış nedir. tam izole oldum odamdan çıkmıyorum. zaten bir sürü ilaca alerjim var alerjik bir bünyem var herşeyi yiyemiyorum rahatsızlanırım diye tam stresteyim. son bir kitabım kaldı okumadığım. resim müzik devam inşallah biran önce biter.

Birçok evde yaşanan strestir.
Yalnız ve kendimize ait hayatlar yaşamaya, odalarımıza kapanmaya, özel alanlarımıza o denli bağımlı hale gelmiş ve alışmışız ki, birbirimize tahammül gösteremiyoruz ne yazık ki...
Çok sevsek de, ailemiz, canımız kanımız olsa da durum bu halde artık.

O da bir şey mi, biz karakolluk bile olduk..

Aksine bizim apartmandakilerin kurtulusu oldu , tam karantinaya girilen günler kapıda durmuş tartışıyorlar. Ben geçerken bana da fikir sordular, sağolsunlar , mevzu da ufak bir para anlaşmazlığı, ben uyarım farketmez dedim kaçtım. Onlar devam etti. Neyse şimdi herkes evine çekildi de az kafa dinliyoruz.

Bizde pek yaşanmayan stres.
Babam yatak odasında tv izliyor, annem mutfakta, ben de odamda;
Uzun süredir birbirimizi rahatsız etmeden bu şekilde takılıyoruz.

dışarı çıkmıyorlar, laf dinliyorlar, sıkılsalar da süreçte olması gerektiği gibi davranıyorlar;
Ayrıca ev içindeki yaşam alanıma saygı duyuyorlar ve zorlamıyorlar.

Dolayısıyla şu an için stres yok;
Herkes birbirini birey olarak kabul edip tercihlerine saygı duyduğu ve süreçte yeterince sağduyulu olduğu sürece olacağını da sanmıyorum.