izci kampındaki cin

Başıma gelmiş bir olaydır. Henüz 12 yaşındayken Erdek-Koparan Kampına gitmiştik. Ben de hiç yoktan yaygara çıkartan bir çocuktum. Arkadaşımla henüz tutulmamış, orman tarafında kalan evlerden birine gittik. Korkarak ve yavaş adımlarla eve yaklaştık. Aniden bir ışık açılınca arkadaşım koşup kaçtı. Çünkü zaten aklımızda böyle psikopatça şeyler kuruyorduk. Kimsenin kalmadığını sandığımız yerde bir hizmetçi vardı. Elinde de bir vileda. Ancak arkadaşım bunu görmemişti. Benden çok önce koşup gittiği için bunu tek gören bendim. Ve bir yalan uydurdum. Yeşil, elips kafalı, sarı kaplan gözlü, uzun siyah saçlı ve tüm vücudunu kaplayan bir pelerin giymiş bir adam yarattım. Kamp alanına ağlayarak girdim. Arkadaşım da beklediğim gibi herkese önceden abuk subuk şeyler söylemişti. Herkes onu dinlerken ben araya atıldım ve otlara atladım.
Ağlayarak dedim; ''Orda adam vardı orda adam anne orda valla orda kaçın'' bundan sonra kızların yarısı ağlamaya başladı.
Tüm erkekler o yaşta tehlikeyi sevdiği ve benim yalan attığımı baştan anladıkları için hiçbir tepki vermediler. Ancak ağlayarak girişimden korkmuşlardı. Gece izci liderleri için çok uzun olmuştu. Kızlar ise 4 kişilik barakalarda 10'ar kişi falan yatmışlardı.

Barakama girdiğim zaman arkadaşlarım bana tuhaf tuhaf bakmaya başladılar. Ben gülmeye başlayınca onlar da gülmek istediler. Ancak gerçekten çok etkilenmişlerdi ve zoraki gülüyorlardı.

Asıl bomba buradan sonradır arkadaşlar;
Ben nasıl becerdiysem secdeye kapanık pozisyonda uyuya kalmışım. Uyuyakalmak da sayılmaz, içim geçmiş. Çünkü diyalogları az çok duydum: ''Cem'e bakın lan, Cem'e bakın olum nasıl uyuyo.'' Gerçekten dehşet içindeydiler. Ranzamın üstündeki çocuğun ağlama seslerini duymaya başladım. Karşı ranzadaki çocuk hızla alt kattakini uyandırdı. Ben ise o sırada onlara dikkat etmiyordum, ben içim geçmiş bir şekilde Kim Kardashian'larla kek yapmaktaydım. Hemen sonra da uyuya kalmışım. Çocukların hepsi birden aşağı atlamış olmalıydılar ki, güp diye bir ses duydum. Oraya kadar hatırlıyorum. Geri kalanını arkadaştan dinlediğim kadarıyla anlatacağım.

Hızla dışarı çıkmışlar ve birbirlerini yere düşürmüşler. Öyle bağırmışlar ki kamptaki neredeyse herkesi uyandırmışlar.
Ardından bayılanlar falan olmuş, kadın izci liderimiz dahilinde bayılışmışlar. Zafer liderimiz beni ters çevirdiğinde domuza benzer sesler çıkarmışım ve burnumu korkunç şekilde kıvırmışım. izci lideri hariç herkes dışarıdaydı. Ambulans falan gelmiş bayılanlar için.

Sabah kalktığımda ise odada kimse yoktu. Arkadaşlarım bir süre benden kaçtılar. Ancak durumu açıklığa kavuşturduk. Açıklığa kavuşmayan tek şey ise, ''ben halen o yeşil suratlıyı görüyorum!''

yapılan araştırmalarda türk insanının cinlere inanma oranında dünya birincisi olduğu göz önüne alınırsa, hiç de şaşırtmayan cindir.
izci kampında da çıkar, devenin toynağında da. şüphesiz ki bakan göz için orada büyük bir gizem vardır. yeter ki görmek istesin.