hiç gelmeyecek birisini özlemek

bilirsin o hiç gelmeyecektir. senden gideli seni unutalı da çok olmuştur. ama yine de beklersin onu, yine de özlersin... telefonunu eline alırsın sonra vazgeçer tekrar bırakırsın... ve bir süre sonra gerçeği anlarsın o hiç gelmeyecektir.

ölüm bize ne uzak bize ne yakın ölüm.
ölümsüzlüğü tattık bize ne yapsın ölüm.

özlemek ve hiç gelmeyeceğini bile bile hep bir umutla beklemek. sevgi böyle bir şey işte, gelmeyeceğini bilsen de beklersin sevdiğini, hasretini asla gideremeyecek olsan da özlersin ölümüne. burnunda tüter kokusu, acırsın. gitmez gözünden hayali, yanarsın. çınlar sesi kulaklarında, kanarsın.

tarifi zor, imkansız olan.. kelimelerin kifayetsiz kaldığı hissiyat.

o hiç gelmeyecek çocuk.. boşuna bakma pencerenin ardından.. ağlıyorsun biliyorum.. sığınma yağmur damlalarına.. bir şiir eşlik eder bazen hüzünlü gecelere, bazen bir şarkı.. kapı açılır gibi olur bazen.. rüzgarla beraber dans eder perde.. için ürperir, hissedersin.. bir sıcaklık kaplar bedenini.. sanki omzuna bir kol dokunur..
geldi çocuk.. sil o yitikliğini aynalardan..
artık yalnız değilsin..

(#5525304)
seni her zaman özleyememek en kötüsü. arada bi hatırlamak...
nasıl da unutturdun kendini. aynı otobüse binmiyorum artık. iki vesaitle gidiyorum ama binmiyorum o otobüse. ilk başlarda; durakta beklerken yine bugün de kaçıracak otobüsü diyorum ,şoföre beklemesi için rica ediyorum bekleyemem; deyince küfürler ederek iniyorum otobüsten hıçkırıklarla diz çöküyorum bi sonraki otobüse yetişmen için dua ediyorum... sen öyle habersiz girmiştinki hayatıma ve öyle dakik çıkmıştınki hayatımdan geç kalsaydın keşke yine, binmeyiverseydin o otobüse. şoför başka yolcuları alsaydı senin yerine; katilleri alsaydı, dolandırıcıları, gitmek isteyen o kadar kişi vardı ki onları alsaydı. biz bekleseydik sonraki otobüsü.
nasıl sözler aldın benden, giderken. özleme dedin, ağlama dedin, devam et dedin, gül dedin be bana; beni gömerlerken sen gül dedin. toprağa emanet ederken seni gülüşlerim hıçkırıklara boğuldu hıçkıra hıçkıra güldüm yine. çok oldu, öyle çok oldu ki. özleyemez oldum seni inanır mısın alışır oldum. artık her sabah kalkıp öpmüyorum fotoğrafını, sohbet etmiyorum eskisi gibi senle. işlerim çok ya unutur oldum seni; gözlerimi kaçırır oldum fotoğrafından. senden başkalarına da kocaman gülümsüyorum artık, beklediğim başkaları var; yeni yeni insanlarla tanışıyorum ,kocaman gülümsüyorum onlara da...

ben, seni unuttuğum, arada bir hatırlar gibi olduğum, verdiğim sözleri tuttuğum için berbat, lanet bi insanın tekiyim. sen de benim hayatıma girer gibi olduğun sonra beni yalnız koyduğun, kendini unutturduğun ama her şeye rağmen bende olduğun için bambaşkasın. söz bi daha özlemeyeceğim seni.

ne söylesen bir eksik ya da fazla ... çaresizlik gelir alır sizi ve dehlizine götürür... Firar edebilmek önemli olan, önemli olan, önemli olan ve yine önemli olan..firar edebilmek..

kendi kendine işkence etmektir ama yapacak birşey yoktur.gönül laftan anlamaz.

(bkz: Adı aşk be abi aşk)

samimi bir sevginin eseridir.

Sayfalarca yazı yazdırır bir daha gelmeyecek o kişi için.
Gelmeyeceğini bilerek özlersiniz ve yazarsınız. Kendinize işkence edersiniz. Geceleri ağlarsınız. Ama o ölmüştür ve gelmez bir daha. Bekleme artık.

viran olmuş, biçare gönlün amansız haykırışları gibidir, kalbinde ki sessiz şiirin hecelerinde!

gönül kapılarınızı ardına kadar açmışsınızdır, o girsin diye! ama yok, gelmez! özleseniz de gelmez! deli olsanızda gelmez! aşkından geberseniz de gelmez! gelmez işte gelmez, gelmiyor! n'aparsan yap gelmiyor!

mutlaka canının yarısıdır o. öyle aşk sevgi falan hikaye. ya anandır ya baban ya kardeşin ya evladın. Kader bana bu başlığı babamla tecrübe etmemi layık gördü.
hiç gelmeyecek birisini özlemek: önce öldü derler, o kadar da rahat söylerlerki, gök yere kapandı sanırsın, artık hiç bir şeyin anlamı olmayacak, artık hiç bir şey bu kadar canını yakmayacaktır. Yoğun bakımda sana sevgiyle bakan gözlerini hatırlarsın hep. Mavi mavi... Toprağın altında görürsünde bi sonraki görüşüne kadar yine konduramazsın. Mezarlığa her gidişinde acı gerçek yüzüne bir tokat gibi inerde, hiç gelmeyeğini bilmek ciğerlerine işlerde yine de özlersin arkadaş... çok özlersin... hiç gelmeyeceğini bile bile ölümüne yana yana özlersin...

Gerçekleri bile bile acı çekmektir.Mantığımız 'hayır ulen' desede yüreğimiz mantığımızın önüne geçerek bu eyleme devam eder.En komiğide etrafınızdaki milyonlarca insanın size'boşver' kelimesini kullanmasıdır.Kısacası Bu durumu sadece başına gelen anlar.
(bkz: Ağlarsa anam ağlar gerisi playback yapar)

hiç gelmeyecek birisini, özleyerek , beklemekle aynıdır.

sevilen kişinin başka birine gitmesi nedeniyle ortaya çıkan durumdur. özlem bir noktadan sonra kabullenmeye dönüşür ve daha ilerleyen zamanlarda da yerini başka kişilere duyulan özlem halini alır.

(bkz: mustafa kemal atatürk)

terk etmeyi önce başaran birine, terk edilen tarafından verilen öncelik değerinin bir göstergesidir.

atilla ilhan ' ne kadınlar sevdim zaten yoktular' derken belki de böyle bir özlemden bahsetmekte... önce bir kadın hayal edersin sonra onu seversin ve söylemezsin. günler geçer beraberinde sen de kendinden geçersin, yanarsın. ve evet özlersin ama gelmez...

(bkz: atatürk ü unutturacak lider)* *

arada sırada yokluktan, can sıkıntısından, uğraş olmamasından, vs. sebeplerden böyle değişik bir havaya gitmiş biri olabilir ve seçeneklerde üst sıraları zorlar ..

içinde bulunmaktan nefret ettiğim durumdur. ayrıca saçmadır, hırpalayıcı. kurtulunması gereken durumdur.

özleme kardeşim bok mu var? denmesi gereken durumdur.

en sevdiğinin evlenmesi hiç gelmeyeceği gerçeğini kabul etmendir. hayatınıza her gelende onun özelliklerini arayıp bulamadığınızda gitmesini istemeniz ise ona duyduğunuz özlemdir. sureti hep gözünüzün önünde, kokusu hep burnunuzdadır.

Yitip giden akıl fikrin ardından el sallamak.

çaresizlikir hiç değilse özlemekle yetinen insandır.

umutsuzca telefonun ekranına bakıp yeni sms gelince'' bu sms ondanmı gelmiş '' demek,ondan gelmediğini görünce kahrolmak.