bugün

benim bir arkadas vardi diye baslayan cumleler insanıdır.
anı yerine hikayesi varsa dinlemesi keyifli olandır
abi geçenlerde bi yere gittim, usta haftasonu bi olay oldu inanmazsın kelime gruplarıyla başlayan sallama aktivitesi. Bu tarz insanlara yalan dedin mi anasını sikiyosun demek en uygun cevap olur.
Hadi arkadaş hatırına dinleyelim deseniz de, sizin anlattığınız şeyin son harfi ağzınızdan çıkar çıkmaz ortama ışık hızının karesi hızında atlayıp "o da bişey mi, bigün ben..." diye lafa başladığında insanlığınızdan utandıran adamdır. Siz ne anlatırsanız anlatın, uzay mekiğinin fırlatma rampasını elinizdeki tek alet olan ağzı iyice yamulmuş kontrol kalemiyle tek başınıza 72 saatte yapmış olun, "o da bişey mi" dir mutlaka, o var ya o, o vatan evladı, uzay mekiğininin fırlatma sistemini bağırsaklarını bozduğu bigün klozette kamp yaparken tuvalet kağıdına bokuyla çiziktirivermiştir, o derece yani! O kadar müteşekkil ve mütekamildir. Evlerden ırak lan!
vardır abicim böyleleri. mesela bizim bi remzi abi vardı, rahmetli. allah yerinde dinlendirsin. bi gün yolda yürüyoruz. karşıdan kim gelse beğenirsin? göktaşı. onlar öyle düşüyolar ya bazen. yerçekimi var tabi. sen git, remzi abinin kafaya... neyse, o diil de buralarda olmaz öyle, sözlük la burası. anı anlatma şeysi mi?

(bkz: çay katıverem mi)
olayla bağlantılıysa gene çekilir. bi de alakalı alakasız girip konuya bi anısını anlatanlar vardır ki ben şahsen çekemem. ilk tanışıldığında huyunu suyunu da bilmezsin, uzatır da uzatır "nereye bağlicak şimdi bunu ya?" diye bi de merak ettirir..
iğrenç insandır bu adamın karşında konuşumassın zira ''hede hödö'' desende onunla ilgisi bir anısını anlatır.
Anısı çok olan insanlar olabilir, anlatırlar ona bir şey dediğimiz yok. ama bazı arkadaşların her konuda mı hikayesi olur! vallahi oluyor*
benim sözüm sürekli hikaye uyduranlara...
Bu arkadaşlar anılarını, yaşanmış hikayeleri ve hayal güclerini birleştirerek inanılmaz hikayeler yazarlar, şu şekilde anlatmaya başlarlar:

-ben küçükken...
-ben lisedeyken...
-benim bir arkadaş vardı...
-geçen gene içiyoruz...
-bir gün patrona dedim ki...
(bkz: hele bir otur soluklan yeğenim)

işin komik tarafı bazen anlattıkları hikayeyi unutup, değiştirerek anlatırlar kendilerini rezil ederler*
sen önemli bi olay anlatırsın o da der ki ''sen onu bunu boşver de bizim yaşadığımız olaya bak'' diyerek başlar ve o saatten sonra sen artık guru gürültücü olursun.
anlattığı anılar komikse en asil duygunun insanıdır. ama sıkıcıysa hiç çekilmez.
-obua çalarak koşuyor
+var mı böyle birşey ya
bu replik ve benzerlerini içlerinden söyleyenlerin evresindekileri kapsadığı insan türü.
(bkz: aa bu benim lan)
askerliğini yaptıktan sonra hiç görüşülmemesi gereken insandır.
görmüş geçirmiş deneyimli insandır.
yaşanmışlık dozu fazla olan insandır.
(bkz: vaudeville for vendetta)
(bkz: geçen yine bir olay anlatıyorlar)
hayatta karşınıza çıkacak en sinir tip.. sizin konuşmanıza fırsat vermeyip devamlı kendi bir şeyler anlatmak istediğinde suratının ortasına okkalı bir tokat patlatmak istemeniz muhtemeldir. ama bununla ilgili de bir anısı olabileceğini unutmamanız faydanıza olacaktır.

edit:imla
'abi varya geçenlerde yine gidiyoruz arkadaşla...' diye başlayan her vukuat kaşısında bir yorumu, bir söyleyeceği olan, ilk başta eğlenceli olabilir ama sürekli sürekli yapıldığında da hee diyip geçilesi insandır.
dolu insandır,görmüş geçirmiştir yaşadıklarından keyif almıştır diğer insanlara da aktarmak,eğlenmek eğlendirmek istiyordur ki çoğu zaman öyle de olur.
(bkz: bizim bi arif abi vardı)
onu bunu bırak da ben... diye başlanabilir cümleye.
(bkz: ikizler burcu insanı)
enteresan bir kişiliktir. her konuda anlatacak bir anısı olduğundan yaşını hesap etmek imkansızdır. toplum içinde dinleniyormuş gibi görünse de, gittiğinde arkasından muhakkak dedikodusu yapılan kimsedir.
arkadaş arasında kolpa diye anılan insandır.