ev arkadasinin serefsiz olmasi

(bkz: iki yabancı)

kişinin ruhsal, sinirsel ve ahlaki gelişimini olumsuz yönde etkileyen,üretim hatası dağatılmış, insanımsı tuhaflardır.

ibne olması kadar koymayandır.

evden yollanır ya da gidilir sorun kapanır. **

kaderin bir cilvesidir. siz evde yokken, kimseye haber vermeden eşyalarını toplayıp evden kaçıp gitmesi ve bahane olarak 'sizinle vedalaşmak zor geldi' cümlesini söylemesiyle sonuçlanır.
daha da açacak olursak yine diğer bir ev arkadaşının başlarda çok normalken, arkadaş ortamının değişmesi ve kendi evinizde sakal, küpe olaylarına takar hale gelmesi en sonunda kavga, dövüş evden atmanızla sonuçlanır, 8 senelik arkadaşlığınız son bulur.*

Bir tanesi de bendedir bunlardan.

Okula yeni gelmişim, ek yerleştirmeyim, cebimde de fazla para yok. günlük harcayabileceğim maksimum parayı bile hesaplamışım.

Gidip istemeye istemeye 17 tl ye ders kitabı aldım. ev arkadaşlarım benden geç geleceklerdi eve. eve geldim, kitabı kendi alanıma koydum, sonra da aşağıda oturan diğer arkadaşlarımın yanına gittim.

ben oradayken ev arkadaşlarımdan 2 si geldi. anahtarı istediler. ikisinin de elleri boştu. Eve çıktılar, 1 saat kadar sonra bende çıktım. kitaptan ödev vardı. onu yapayım dedim. Baktım kitap ortalıkta yok. biraz arandım, evdekilere sordum, yok !

En son içimden " lütfen orada olmasın, lütfen ! " diyerek arkadaşımın çekmecesini açtım ve ta daa !!

Kitap oradaydı. kapattım çekmeceyi. oturup düşündüm. belki onundur diye. ama hayır değildi. çünkü evdeki herkes ek yerleştirmeydi ve ilk kitap alan bendim. eve gelirken de almamıştı. çünkü eli boştu.

Ne yapacağım diye düşürken aradan birkaç gün geçti. ben arada ağızlarını aradım.

- beyler siz kitapları aldınız mı ? bak okulun yanındakinde var.
+ ben aldım.
- bende aldım da kaybettim ya.
+ istersen sana kiralayabilirim.

Kendini bence ele vermişti. ne yapsam da alsam derken kendi kendine fikri verdi bana. kırtasiyeye gildelim mi dedi birgün. gidelim dedim. gittik tam tahmin ettiğim gibi boş bulundu ve benim kitabımdan aldı.

Kırtasiyeden çıktıktan sonra " kitabını aldın. benimkini verirsin artık " dedim. " ne seninki lan ? " dedi bana.

" benden izinsiz aldığın benimki " dedim. " ben almadım " dedi. ağzının üstüne vurdum zaten sıkmış olduğum yumruğumu.

Şimfi içeride burnuna peçete tıkmış, dudağı patlak bir şekilde uzanıyor. bende odamda kucağımda kitabım, elimde sigaram...