en sevdiği mevsim sonbahar olan insan

melankolik bir ruh haline sahiptir, hüznü sever yağmuru da, rüzgarın savurduğu kuru yapraklar, hafif bir ürpertiyle bedenini sarmalayan soğuk, çiseleyen yağmur, toprağın kokusu, hüzünlü bir şarkı olup bir ayrılık tadı bırakır damağında, ayrılık tadını da sevmiştir, bilir çünkü öncesinde kavuşmak vardır ayrılığın ha bir de eylülde doğmuştur...

benimdir. harikadır.

Duygusal kişiliğe sahiptir, huzur bulur sonbaharda, o dökülen yapraklar mutluluk verir o kişiye, biliyorum kendimden.

Benimdir. Hava koşulları yaşamaya en verişli mevsimdir. Polen yoktur, hava ılıktır, ter yoktur.

benim o insan , araba leş gibi olur çok hoş olur
peşinden gelen kış da favoriler arasında dır
sıcak yazı ve kumlu kumsalı pek sevmezler , taş kumsal tercihleridir
gerçi taş kumsal falan kafam karıştı.

Çıtır çıtır yaprakları ezerek yürümeye aşık insandır. Sonbahari sevmek icin baska sebep bile aramaz.

Yağmuru, o toprak kokusunu seven insandır. O düşen yapraklara basıp çıkan sese bayılan insandır. Kısaca bir ömrü rahatlıkla geçirebilecek kadar şeker olan insandır.

hüzün kokar, yalnızlık kokar.

bu benimdir. hep bu mevsimde sevdiğim olsun istedim bilmem kaç yıldır olmadı bakalım nasip kısmet bu yıla. bakarsın yaprakların düşüşünü izleriz beraber falan kimbilir.

(bkz: umut fakirin ekmeği)

Benimdir o! Önce aşkı hatırlatır bana, sonrasında ise yere düşen sapsarı yaprakları.. Fakat aşk, sonbaharın sonunda yok olup gider. Her şey gibi herkes gibi..

(bkz: la oreja de van gogh)

ancak sebepler sayfalarca yazılanlar gibi süslü ve romantik değiller gerçekten. Her nedense sürekli içimde bir sıcaklık vardır, belki de uyuşukluğu sevmeyip hızlı hareket etmem de buna etki ediyor olabilir ama hava sıcaklığı biraz yükselse ben diğer insanlardan daha fazla kızarmaya ve terlemeye başlıyorum çünkü vücut ısım zaten yerinde oluyor ancak ekstra sıcaklık eklenince fazla geliyor. aynı şekilde hava soğumaya başladığında ben diğer insanlardan daha geç üşüyorum, e hal böyle olunca azıcık soğukta kalın giyinemiyorum kaldı ki kışın bile üzerimdeki ceketten bunalıp çıkartma isteğim doğuyor ama zayıf bir anıma gelir ve hasta olurum diye sadece ön fermuar yada iliklerini açıyorum. ama sonbahar tam benim mevsimim. hafiften soğur hava, yüzün kızarır ama ayazdan kavrulmaz. çok kalın şeyler giymen gerekmez üstüne, ince giyinirsin millet hava sıcaklığını tutturamadığını sanar, etrafta yapraklar olur rengarenk ve okul başlar, evet okul başlar sonbaharda. kimileri tarafından ineklik olarak algılansa da ben okulda hep eğlenirdim, yani sadece dinlendiğimiz yada çene yaptığımız zamanlarda değil derste bile eğlenirdim. hem hep arkadaşım az olurdu, bazen de hiç olmazdı, ama okul başlayınca bir sürü arkadaşım olurdu. şimdi yine sonbahar gelecek, hem de bu sefer belki yine okulda olacağım, hem genç hem yaşlı bir sürü arkadaşım olacak, sonra doğum günüm gelecek yine-çok önemli değil ama-, sonra kış gelecek, kar yağacak-ama okul zamanı kardan şikayet ederim-, belki hayatıma yepyeni bir sayfa açılacak. kısacası bu sonbahar belki en değişik olacak.(bekliyorum)

Rakıyı sulandırmadan içen insandır..

yalnızdır.

Daha da ötesi benimdir. Kıştır en sevdiğim.

onlar yanlış biliyor...candan erçetin.

kasvetli insandır. insanın içini karartır.

Benimdir.
melankolinin dibe vurduğu, kasvetin tavan yaptığı, müziklerin notalarindan çok sözlerinin duyulduğu, yaprakların birer birer döküldüğü, hafif esen rüzgarın saçımı dağıttığı ve tek başına dışarda dolaşmanın en zevkli olduğu bu mevsim sevilmez mi hiç.

Üzgündür. Kalbi kırıktır. Çabuk ağlar. Duygusal olurlar. Sessiz çığlıktır.

benimdir efenim, ama benimki genel olarak gam, tasa, kasvet, melanko ne bilim böyle aşklı çiçekli böcekli, duygusallıktan falan olduğundan değil hava durumundandır. insanı ne kış gibi buz tutturur nede yaz gibi boğar ılık ne soğuk ne sıcak tam ortası en güzeli.

mevsim kadar sıkıcıdır.

Uludağ forumda eylül de eylül ğa..

Eylülün hamına.

teoman.
(bkz: istanbul da sonbahar)

emre aydın falan dinliyordur.

Kasvet seven, saei yaprakların arasında yürümekten zevk alan insandır. Benimdir.

Hayır benimdir.

Garip bir çekiciliği vardır sonbaharın, o melankolik havasından dolayı mıdır bilinmez. O kadar mevsim içinde kendimi bulduğum, yaşadığım, yaptığım her şeyden zevk aldığım tek mevsimdir. Bazen günlerce evden dışarıyı izlemek bile büyük keyif verir. O tatlı tatlı esen bahar rüzgarı ruhumda bir yerlere dokunur. Şarkılar daha bir anlam katar bu mevsime. Ah keşke hep sonbahar olsa.

Edit: mis gibi kokan mandalinaları da eklemek isterim.