en sevdiği mevsim sonbahar olan insan

benimdur bu. tam bu mevsimin insanıyım. duygusal olmamdan kaynaklanıyor heralde hava kapalı olunca hüzün kaplıyor beni ama daha bir huzurlu oluyorum. yağmuyr yağarken kaldığım yurdumun çatısından istanbul boğazını seyredip saatlerce oturabilirim

çok da dramatize etmeye gerek olmayan durumdur. havası, renkleri hoşuna gidiyodur o yüzden seviyodur. "en derinde depresif insanlardır kıyamam" tribine gerek olmayandır.

anlamam o insanları. rüzgarın saçlarınızdan girip burnunuzdan çıkması hoşunuza mı gidiyor?

En sevdiği internet sayfası tumblr
En sevdiği Kıyafeti uzun krem rengi kazak
En sevdiği içecek kahve
En sevdiği koku toprak kokusu
En sevdiği Kitap bukre
Olan insandır.

kasvetli hava enerji verir bu insanlara yada en azından bana öyle oluyo.

başlığı okuyunca aklıma bu şarkı geldi. https://www.youtube.com/watch?v=31SNbvIi_w4

Garip bir çekiciliği vardır sonbaharın, o melankolik havasından dolayı mıdır bilinmez. O kadar mevsim içinde kendimi bulduğum, yaşadığım, yaptığım her şeyden zevk aldığım tek mevsimdir. Bazen günlerce evden dışarıyı izlemek bile büyük keyif verir. O tatlı tatlı esen bahar rüzgarı ruhumda bir yerlere dokunur. Şarkılar daha bir anlam katar bu mevsime. Ah keşke hep sonbahar olsa.

Edit: mis gibi kokan mandalinaları da eklemek isterim.

Hayır benimdir.

Kasvet seven, saei yaprakların arasında yürümekten zevk alan insandır. Benimdir.

emre aydın falan dinliyordur.

teoman.
(bkz: istanbul da sonbahar)

Uludağ forumda eylül de eylül ğa..

Eylülün hamına.

mevsim kadar sıkıcıdır.

benimdir efenim, ama benimki genel olarak gam, tasa, kasvet, melanko ne bilim böyle aşklı çiçekli böcekli, duygusallıktan falan olduğundan değil hava durumundandır. insanı ne kış gibi buz tutturur nede yaz gibi boğar ılık ne soğuk ne sıcak tam ortası en güzeli.

Üzgündür. Kalbi kırıktır. Çabuk ağlar. Duygusal olurlar. Sessiz çığlıktır.

Benimdir.
melankolinin dibe vurduğu, kasvetin tavan yaptığı, müziklerin notalarindan çok sözlerinin duyulduğu, yaprakların birer birer döküldüğü, hafif esen rüzgarın saçımı dağıttığı ve tek başına dışarda dolaşmanın en zevkli olduğu bu mevsim sevilmez mi hiç.

kasvetli insandır. insanın içini karartır.

onlar yanlış biliyor...candan erçetin.

Daha da ötesi benimdir. Kıştır en sevdiğim.

yalnızdır.

Rakıyı sulandırmadan içen insandır..

(bkz: la oreja de van gogh)

ancak sebepler sayfalarca yazılanlar gibi süslü ve romantik değiller gerçekten. Her nedense sürekli içimde bir sıcaklık vardır, belki de uyuşukluğu sevmeyip hızlı hareket etmem de buna etki ediyor olabilir ama hava sıcaklığı biraz yükselse ben diğer insanlardan daha fazla kızarmaya ve terlemeye başlıyorum çünkü vücut ısım zaten yerinde oluyor ancak ekstra sıcaklık eklenince fazla geliyor. aynı şekilde hava soğumaya başladığında ben diğer insanlardan daha geç üşüyorum, e hal böyle olunca azıcık soğukta kalın giyinemiyorum kaldı ki kışın bile üzerimdeki ceketten bunalıp çıkartma isteğim doğuyor ama zayıf bir anıma gelir ve hasta olurum diye sadece ön fermuar yada iliklerini açıyorum. ama sonbahar tam benim mevsimim. hafiften soğur hava, yüzün kızarır ama ayazdan kavrulmaz. çok kalın şeyler giymen gerekmez üstüne, ince giyinirsin millet hava sıcaklığını tutturamadığını sanar, etrafta yapraklar olur rengarenk ve okul başlar, evet okul başlar sonbaharda. kimileri tarafından ineklik olarak algılansa da ben okulda hep eğlenirdim, yani sadece dinlendiğimiz yada çene yaptığımız zamanlarda değil derste bile eğlenirdim. hem hep arkadaşım az olurdu, bazen de hiç olmazdı, ama okul başlayınca bir sürü arkadaşım olurdu. şimdi yine sonbahar gelecek, hem de bu sefer belki yine okulda olacağım, hem genç hem yaşlı bir sürü arkadaşım olacak, sonra doğum günüm gelecek yine-çok önemli değil ama-, sonra kış gelecek, kar yağacak-ama okul zamanı kardan şikayet ederim-, belki hayatıma yepyeni bir sayfa açılacak. kısacası bu sonbahar belki en değişik olacak.(bekliyorum)

Benimdir o! Önce aşkı hatırlatır bana, sonrasında ise yere düşen sapsarı yaprakları.. Fakat aşk, sonbaharın sonunda yok olup gider. Her şey gibi herkes gibi..

hüzün kokar, yalnızlık kokar.

bu benimdir. hep bu mevsimde sevdiğim olsun istedim bilmem kaç yıldır olmadı bakalım nasip kısmet bu yıla. bakarsın yaprakların düşüşünü izleriz beraber falan kimbilir.

(bkz: umut fakirin ekmeği)

Yağmuru, o toprak kokusunu seven insandır. O düşen yapraklara basıp çıkan sese bayılan insandır. Kısaca bir ömrü rahatlıkla geçirebilecek kadar şeker olan insandır.