cahilliği asla kabul etmeme cahilliği

(bkz: cahilception)

herkesde biraz vardır ama belirli bir kesim de çokça vardır.

dunning-kruger teoremine göre, cahillerin başlıca özelliklerinden biridir.

bilgi sınırsızdır, her gün yeni bir şey ögrenmeli insan haaa yok ben her şeyi biliyorum çok gezdim çok okudum derse o cahillik olur.

cahilliğin evrimsel olarak en üst levelidir. "Niteliksiz insanların, niteliksiz olduklarını hiç fark edememeleri" ve "Niteliksiz insanların, niteliklerini abartma eğiliminde olduğunu" hatırlatan bir şey...

(bkz: işte bunlar hep cahillik)

yarı cahillerin bir cahilliğidir.

gerçek cahilden, yarı cahilin arasındaki tek farktır. gerçek cahil cahilliğini kabul eder. yarı cahil ise yarım yamalak bilgisini kabul etmez, bildiği doğrudan kimse onu ayıramaz.

(bkz: ilber ortaylı)

orospuya orospusun diyememek gibidir.

ee inkar insanın doğasında var. Freud’a göre sahip olduğumuz mekanizmalardan inkar ve unutma. Yaşı ilerlemiş insanların özellikle geçmişte yaptıkları yanlışlara dair bir çok şeyi unutmuş olması, yaşlılıklarından bağımsız olarak insanın kendini derin pişmanlıklardan koruma refleksinin bir parçasıdır.
Yani işin özeti insan, doğası gereği.
Kolay inanan,
inandığından çok zor vazgeçen,
Büyük hatalarını unutan bir varlık.

Aptallıktır, malesef sözlükte barınanları çoktur.

normal bir cahildir. günümüz solcu sağcısı buna örnektir. bu cahillerin cehaletin mutluluğu prensibi ile çatışması da enteresandır, zira mutluluk demek seks demekse -veya tam tersiyse- bu cahiller mutluluğu siyasi atışmalar yaparak mastürbasyonda bulmuştur. git arkadaşım ten tene değsin be yaw, yorma kafanı, stresli kafa yatağa giremez, girse de kısa sürer macerası.