bugün

truman show'u izleyip, etkisinde kalmaktır.
uykuyla uyanıklık arası halde hissedilmesi olasıdır.
senin hayatına benzer bir hayatı konu edinen bir filmi 3d izlemek..
psikolojiyi bozar. kendimi siyah kuğu gibi hissettim, aynalara bakmaya korktum lan. ötesi var mı?

(bkz: black swan)
örnekleri türkiye'de fena halde mevcuttur. bir dönem sokaklar deliyürek'lerden geçilmezken, daha sonraları polat alemdar'lar görmeye başladım dört bir yanımda. şimdi bakıyorum herkes behzat ç.!
mia farrow un başrolünü oynadığı kahirenin mor gülü filmi çok iyidir.kendini oyuncuyla bütünleştirmiştir.filmde oynadığını sanıyordur.
bu durumun birde bir dizi içinde yaşadığını sanmak vesiyonu vardır.

yıllarca adını duyduğun, bir türlü izlemeye vakit bulamadığın ve çok merak ettiğin bir diziyi (bkz: heroes) boş bir döneminde, beş günde 3 sezon birden izlersen bir anda diziyle bütünleşebilir, dizinin içinde yaşadığını düşünmeye başlayabilirsiniz.

beşinci günün sonunda ilk dışarı çıktığında, yolda yürürken kendini Tracy Strauss sanarak, bir yerlere dokunmaktan korkabilirsiniz.* yada D.L. Hawkins sanarak, durun şu kapı açılmadan ben bu kafeye girebilirim gibi arkadaşlarına hava atmaya çalışabilirsiniz.**
bizzat şahşım tarafından yıllardır sanılan durumdur. *
(bkz: beyaz şeytan)
(bkz: paramparça aşklar ve köpekler)
(bkz: requiem for a dream)
(bkz: yeşil sokak holiganları)
(bkz: leon)
(bkz: fight clup)
(bkz: pulp fiction)
bela tarr ın satantango filmini izlerken yaşanabilir. zira film 8 saat civarı sürmektedir.
hastalık.
bunun yanı sıra izlediği filim ve dizilerin etkisinde kalıp, kendilerini başrol oyuncusu olduğunu sananalarda vardır.
not:polat alemdar özentileri.
daha çok çocukken yaşanan durumdur.*
sürekli film bir yerde kesilecekte, ben gerçek o güzel hayatıma geçicem sanırdım. senaryo içindeki senaryomda şöyleydi: güya yönetmen kestik diyecek, bende üşütmiyim diye sırtıma bornozumu alıcaktım. ee bildiniz, başroldüm. ünlü bir oyuncuydum falan filan. şimdi düşünüyorumda baya saf çocukmuşum.
the game ve/veya the truman show izledikten sonra şizofreniye bağlamak.
doğrudur bir bakıma, zira hayat tavalette geçen bir filmdir, bazen azınıza zçarlar, bazen birinin azına zçarsınız, geçinip gidersiniz.
yüzüklerin efendisini her seyrettiğimde yaşadığım durum.
(bkz: the truman show)
genellikle korku filmi izledikten sonra etkisinde kalınan
durum.
kahraman bensem hiç kimseye değil, bu işkenceyi çeken seyirciye acırım.