bir ateistin sevdiği ölünce ne düşünür

düzeltme: bir ateistin sevdiği ölünce o ateist ne düşünür
gerçekten yok olduğunu mu düşünür.
peki birlikte yaşadıkları? onları da yok mu sayıyor.
hiçbir zaman kavuşamayacağına inanmak nasıl bir yüktür, insan bu yükü omuzlarında nasıl taşır.

insan ölünce bir şey düşünemez, bu yüzden doğrusu için; (bkz: bir ateist sevdiği ölünce ne düşünür)

gerçek bir ateistin ölüm korkusu olmadığı gibi, birlikte yaşamını paylaştığı insanında olmaması gerekir. başlangıçta bu korku varsa bile, zamanla körelir ve kendilerini yaşam ırmağının tatlı akışına bırakırlar. yaşadıkları sürede, bu hayatı hakkını vererek yaşadıkları için, ölümün gerçekliğini kavramış ve kendilerini buna hazırlamışlardır. ister kadın, ister erkek olsun.

bir diğeri öldüğünde, kalanın düşüneceği şey: hepimiz bir gün yok olacağız, tıpkı bizden önce bu dünyanın üzerinde yaşamış olan insanlar gibi. bu yüzden sıranın bana geleceği güne kadar, birlikte yaşadıklarımıza saygı duymalıyımdır. ''çünkü onunda böyle düşüneceğinden eminim.''

Sevgilisinin öldüğünü ve bir daha onu göremeyeceğini yalnızca kalan hatıralarla yetinmesi gerektiğini düşünür. Biraz da güçlüyse en kısa sürede toparlanması gerektiğini düşünür.
edit: inancı herhangi bir din veya felsefe olan her insan gibi.