aşırı zekanın yan etkileri

(bkz: düşük gizli ket vurma)

aşırı stres...

aşırı zeka diye bir şey yoktur. sağlıklı her bireyin zekası eşittir. lakin aşırı beslenmiş beyin vardır. en basit örnek olarak da, bir rafa 20 kitap koyduğunuzu düşünün, çok fazla bilgi bulunmadığı için aranılan kitap çok kısa sürede bulunulur ve yeni kitaplar da kolaylıkla yerleştirilebilinir. şimdi 200 kitap koyduğunuzu düşünün, aradığınız kitabı bulmak çok daha zorlaşır, yeni bir kitap koyacak yer kalmaz, kitaplar üst üste yığılmaya başlar düzenlemekte zorluk çekeriz yere düşen kitaplar bile olur hatta rafı kırmak olağan bir durumdur. beyini aşırı beslemekte bunun gibidir. (bkz: over loading)

bilmiyorum katılan varmı ama, bence diğer insanlardan farklı olarak önyargısız olmak.Tipe göre şu şudur şu budur dememek

ukela ve çok bilmiş olarak adledilmek .

aptallara zamanla hiç tahammül edememek.
*

tahammülsüzlük ve hayat hakkında fazla kafa yormanın dayanılmaz ağırlığı...

ara sıra saçmalamak.

(bkz: takıntılar)

aşırı zeka ile ilgili bir konu olduğunda kendini hemen olaya dahil edip örnekler verebilecek kadar zeki olduğunu zannetmek. ben dahil 20 tane aşırı zeki var aramızda şimdilik.

asla yetinememe.

küçüklükten itibaren asosyal olmak olabilir. çok şükür normal zekalı bir adam olduğum içün çocukluğum, bilye, gazoz kapağı, sporcu kağıdı, tüm gün süren ve karşı apartmanla oynanan mahalle maçları ile geçti. amma dersanedeki öğretmenin bir oğlu vardı, çocuk 6 yaşında toprağın içerisine su katarak çözelti yaptım diye oynuyordu ama tek başına. evlerden ırak.

mutsuzluk.

yaptığın espriye üç gün sonra gülünmesi.

anlaşılmamak ve kimi zaman da aptal gibi görünmek.

yalnızlık, mutsuzluk, sürekli düşünme.

olabilecek şeyleri görüp insanlara anlatmaya çalışsan da anlamadıkları için sinirlenmek, olduktan sonra da ah vah ettiklerini görüp sinirlenmek.
genel olarak yoğun bir stresle yaşamak.

delilik.

sarışın yada ruhu sarışın bir sevgili bulunarak durum eşitlenir.

"bu yaşta bu zeka, ileride gerizaka" adlı güzide ilkokul sataşmasının gerçek olması durumudur. aşırı zekaya sahip insanlar, paylaşım yapacak çevre bulamayarak asosyal olmaya doğru yol alır. yalnızlıktır sonları. dolayısıyla kafayı yeme ihtimalleri son derece yüksektir. "her şeyin fazlası zarar" diyerek bitiriyorum.

çok fazla zeki olmak bir nevi deli olmaktır çünkü normal insanları bile salak görür kendini hep en üstün görür.

kafe tarzı bir yerden çıkarken kapıda sert kapanmasını engelleyen aletten var sanıp ( adını bilmiyorum )kapıyı hızlıca çekerek duvara vurmak ve camı tuzla buz etmek.

markette aldığım cipsi dolaşırken ağzıma sokmak ve kasaya geldiğimde kasiyere uzatırken üzerinde ki toz lekelerini fark etmek. bunu fark etmek yetmezmiş gibi yüzsüzce bu cips tozlu ama ben bunu ağzıma soktum demek.

ankara da sabancı kız yurdunu soran teyzeye arada 2km yol olmasına rağmen binanın görünen yüzünü göstererek ahanda orada demek.

musallatı izleyelim korku filmi izlemek istiyorum diyen arkadaşa ben izledim o film hiç komik değil demek.

markete girip fiş yerine bilet, otobüse binip bilet yerine de fiş istemek.

sevgiliye atılacak mesajı arkadaşa atmak neyse de arkadaşa atılacak mesajı sevgiliye atmak. ( bu yüzden mesaj yazmayı tercih etmem. )**

sık sık saçmalayan kişi olmak.

kişiyi ben bu dünyanın neresindeyim ? şeklinde kendi kendiyle istişare içerisine sokabilecek, dünyanın en zeki insanı benim gibi bir kibire sevk edebilecek, toplum içerisinde üstün zeka olarak kabul gördüğünden ötürü elde etmiş olduğu popülaritenin kişiye bıkkınlık verebileceği, kişiyi eğer dünya da yasalar varsa ve biz dünyanın kurallarına göre hareket ediyorsak; öyleyse tanrı hükümsüzdür şeklinde ateist bir savunma şekli ile dini görüşü hakkında sorgulamaya götürebileceği, beyninin yüzde yedisini kullanabiliyorsa havaya attığı metal paranın hangi hızla atıldığını, kaç derecelik açıyla yere çarpacağını rüzgarın hızını hesaplayıp paranın dik gelme oranını bulmaya çalışmak vb. normal olmayan düşüncelere sevk ettiği etkilerin tamamıdır. bu göstergeler aşırı zekanın yan etkileri olmakla birlikte aynı zamanda birer hayal ürünüdür.

Bu insanlar mutlu olamazlar, kendilerini kandırmayı başaramaz, hep realist düşünür.Hayatı gerçekten anlar, ancak çözüm noktasına varamazlar.Çünkü çözüm realde değil sanaldadır.