aşk acısı çeken kişiye üzülme unutursun demek

Hiç bi işe yaramaz üstüne üstlük denilen kişide küfür etme güdüsü uyandırır. Bu durumlarda en iyi dost xenator v.b dir.

platonik aşık olan birine abi seviyorsan git konuş bence demekten iyidir...

Sevgili, sen ile evlenene kadar senin hiçbirşeyindir , üstünde en ufak hak iddia etme hakkın yoktur,isterse hem sen ile hemde bir başkası ile ilişki kurabilir önemli olan evlenilicek noktaya kimin ile geldiğidir..

üç aylık ömrü kalan bir kimseye, "üzülme! önünde koca bir hayat var." demek gibidir.

--spoiler--
duvarla konuşmaktır.
--spoiler--
hasan2salakosman4 arkadaşın tanımı en vurucu ve gerçekçi olan.

unutur tabi, ask acisindan ölen birini görmedim daha.

temelinde mantıksız bir söylemdir. zaten aşk, unutulmamak üzerine kurulduğu için acı verir.

aslında söyleyenin bile inanmadığıdır.* bu acının tesellisi yok bırakın acısını yaşasın doyasıya diye düşünülmelidir.

o an tüm acıyı ondan çıkartmaya sebeptir. 'sonra kimse noldu ya, ne dedimki' demesin.

boşver be oğlum! anan değil baban değil...

(bkz: yersen oğlum)***

o an o acıyı çeken sizi iplemez ama şöyle bi gerçek vardır ki cidden üzülmemesi gerekir. çünkü gerçekten unutur. unutmak farklıdır hatırlamak farklı. mesela ben bizim çadırdaki sırma ablanın o kart sesini hayatım boyunca unutmam, ya da okulun ilk günü yeri öptüğüm sahneyi. bunlar hatırlamaktır. aşk acısı dediğimiz olay da bu aslında. o kişinin hayatımızda çok çok büyük bi yeri vardır ve silinmez hayatımızın belli bi döneminden geçmiştir çünkü. ha böyle düşününce tabi unutmazsın. ama inan bana daha az veya daha çok acı çekmek tamamen kişinin kendisine bağlı. o acı denen şeyin * tazeliği ilk günki gibi durmaz hiç bi zaman. allahım ben yapamıyorum dayanamıyorum onsuz yaşayamıyorum ve türevleri gibi cümleler de sadece dildedir. yaşarsın yaa of niye yaşayamayasın kendinden başka kimseyi hayatıının odak noktası yapma anlamlar yükleme bu kadar. yaa bi düşün sen bi kitap okudun ve çok etkilendin ama okudun bitti o kitabın son sayfası kapandı ve rafa kaldırdın. sen o rafı yakmazsın o kitabı atmazsın ama artık ilk okuduğundaki gibi etkilemez seni. aşk acısı bu işte. geçmez biyerlerde durur o acı ama sadece durur hissizleşirsin artık. acı çekmek ya da çekmemek kafada bitiyo arkadaş sen kafanda üzülmem dediğin zaman üzülmüyosun, yine unutma o adamın yeri ayrı olsun ama üzüntünün şiddetini belirlemek sana bağlı. biraz irade yaa. nokta.
edit: eksilemeden önce ortaya mantığını koy da bi düşün güzel kardeşim.

bu hikayedeki mal benim efenim. gerçekçiliğin kötü olduğu nadir anlardan biridir. zaten aşk acısı dediğin hayat boyunca bir kere çekilir. o bir seferin sonunda aşkın ne kadar boktan bir şey olduğunu görüp bir daha kaptırmamayı öğrenir insan. o an için karşınızdaki içten içe küfür eder, belki direkt olarak küfür eder ama haklı olduğunuzu biliyordur.

o acıyı hiç yaşamadığını belli etmektir.

yalan söylemektir.

(bkz: ne diyem mahmut mu diyem)

söylenmemesi gerekir bu şekilde. asıl söylenmesi gereken zamanla herşey azalır, bir gün gelir o da biter ve dersin ki nasıl yapmışım böyle şeyler? nasıl inanmışım? nasıl bu kadar saf olabilmişim? ve sonra unutursun. söylenmesi basit olduğu kadar yaşaması zor. ama herşey zamanla geçer be diyorum.

doğrudur, ancak bu söz kişiyi daha da yaralar.
günü geldiğinde unutacağı bir kişi için acı çektiğini bilmek; kişinin öz güvenini zedeler.

aynı acıyı çektiğinde aynı sözü duymayı istememektir.

unutursun ama zaman veremeyeceğim. belki yarın belki yarından da yakın. unutmayanı görmedik öyle ya da böyle unutuluyor zaten,bazısını kanata kanata,bazısını bir hamlede hemde.

(bkz: doğru söze ne denir)

unutamazsın, en iyisi öl sen mi deseydi..
(bkz: unutursun için yana yana)

yalanın daniskasıdır.

empati yeteneğinden bihaber olunduğunun göstergesidir. odun insanın mottosudur.
dip not: böyle diyenlerin çükü düşsün lan.

ybsg lafını duyacağını bile bile konuşan kişidir.