anarşist olmanın faydaları

mutluluktur. her zaman isyancı olmak güzeldir.

ilk önce keyif veren , sorumluluklar düşünüldüğünde pişmanlık duygusu oluşturabilir.

hep ergen kalmak.

Mulkiyet'in hirsizlik oldugu bilincine varmis olmaktir. Bakunin'in, Kropotkin'in kim oldugunu bilmektir. en buyuk faydasida anarsizmin aslinda ne oldugunu bilmektir.

kitap okuma alışkanlığı kazandırır. savunduğunuz görüşü ve reddettiğiniz düşünceleri çok iyi bilmelisiniz bir anarşist olarak. bu durumda ise zorunlu olarak okumak gerekir ve bu zorunluluk zamanla alışkanlığa dönüşür.

depresyona girmenin faydalarıyla benzerlik gösterir. sorumluluktan kaçılır. sorumluluğun az olması yükün az olması demektir.

akla gelen herşeydir.

genelde zararları vardır ama... manevi yararları ufak tefektir. kocuman kocuman zararları daha tartışılasıdır.

(özgürüm özgürüm deyip bir türlü özgür olamadığının şimşeğini yemek zordur hocam, zordur!)

kişiyi çok farklı kılar. öyle farklı kılar ki insanlıktan çıkarır...

öpd dersine gelen bir hocamız vardı; yaklaşık olarak şöyle bir cümleyle kendini tanımlardı.

ulusalcıydım, polisten dayak yiyince komünist oldum, biraz daha abartıp anarşist olmayı düşünüyorum.

adam koskoca prof. vardır bir bildiği.

Tanrıdan bağımsız, insanlık ve vicdan temelli, empati ile içli dışlı bir ahlaka sahip olmak bu faydalardan biridir.
anarşistliği, ergenlik dönemlerine ait olup, hayatın geri kalanına yayılıp benimsenilemeyecek bir yaşam formu olarak tanımlama sanrısı yaşayanlara demem oki; gençlik bir yaş durumu değil, bir ruh durumudur... bakunin hepinizin gözlerinden öper.

80 döneminde evlerin arka bahçelerine gömülüp sonrasında çiçek açan kitaplar artık hayata boy veriyorlar, darısı anarşist araç gereçlerin başına, araç gereçsiz anarşist pratik olamamakta.

Diğer insanlara zarar vermeniz gerektiğini söyleyen bir devlet ve/veya dinin buyruğundan çıkıldığı için vicdanın rahatlaması örnek gösterilebilir.