altta kalanın canı çıksın

insanların birbirinin üstüne atlayarak en alttakini öldürme isteklerine oyun süsü vermeye calısmaları sonucu cıkmıs sey**

bu söz ağızdan çıktıktan sonra bu sözü söyleyen dahil herkesin aklına şu soru gelir: "acaba ben mi kalacağım en altta?" o anda biri hızlı davranıp da birini yakalayıp son hız yere yapıştırır ve bu replik yinelenir: "altta kalanın canı çıksınnn!.."
herkes üstüste atlar. sınıfın ayıları atladığında bu insan kümesi biraz sarsılır. en alttaki biraz yana kayar ve onun bir üstteki en büyük hasarı alır. bu oyun sırasında nefessiz kalma ve kemiklerin birbirine değmesinden dolayı oluşan acı çok kötü şeydir. alttaki kişi bir yandan küfürler savurur, bir yandan da alttan kurtulmaya çalışır.

not: oyun bittikten sonra, en altta kalanın yüzünde bir üzüntü belirtisi vardır.

Ogrenciyken uyuyan sahislari uyandirmak amaci ile kullandigimiz, zalimce ama zevkli bir metod.

karambol de denir

genelde ramazan ayinda sevabina hayir yapacagim diye ahaliyi toplayip ezilmesini seyreden sozde hayirseverin soyledigi soz.

üniversitelerin "altta kalanın çanı çıksın" şeklinde yorumlayıp çan eğrisini esindikleri olay.

lise dönemlerindeki gençlerin vazgeçilmez oyunudur.

(bkz: hulk ile altta kalanın canı çıksın oynamak)

"bizim köyün imamı altan verir samanı üsten çıkar dumanı çatı pattı kaç attı". şeklinde sözü söyledikten sonra eşşek çökmediyse tek mi çift mi tahmin edilir.
http://www.akilli.tv/vide...babam-sinifi_1975_02.aspx

devamında yatakta oynanıyorsa ki genelde yatakta oynanır yatağın kırılacağı,kafaların birbirene çarpıp iç organların kaynaşacağı bir eylem.

"ay ben altta olmayı severim..." diyen sapık bir yazar gelmeden, gerçekten de bunu ilk kim başlattı bilmiyorum. sevinç gösterisi mi, sevgi gösterisi mi, bir intikam biçimi mi? nedir bu ne?

https://i.hizliresim.com/6ovldpz.gif

"herkes başının çaresine baksın, güçsüzleri düşünme, gücü yetmeyene ne olursa olsun." anlamına gelen cümledir.

(bkz: acıma acınacak hale düşersin)

ilköğretimdeyken en çekingen kişi ben olduğum için en çok benim üzerimde denenen uygulamadır. ilk başlarda zevkli oluyor ama üstteki ağırlık artmaya başlayınca bir süre sonra haliyle canınız yanıyor ve hemen bağırıyorsunuz.

kabûsum olan feryattı bir zamanlar çocukken. ilkokuldaydım ve bunu her duyduğumda koşmaya(kaçmaya) başlardım. nedeni ise, birçok sefer tecrübe etmiş ve nefessiz kalıp ölüm korkusunu derinlemesine hissetmiş olmamdı. tabii hep altta kalmadım ama çokça kaldım yani.

altta kaldım diye üzülme üstte çıktım diye sevinme çelişkisiyle beraber yinede de denemeleri yapılan birbirine atlama seferberliği.

özellikle kalabalık olunca acaip zevkli olan, fakat idmanlı değilseniz ertesi sabaha yerinden kaldırtmayan hadise. yurtlarda oynanınca tadı bir başka oluyor ama hala çözemediğim bi nokta var ki: ben nasıl oluyor da en üste binip oyunun sonunda en alttan kemikleri kırılmış vaziyette çıkıyorum... hala merak eder eder dururum.. *