bugün

çekirdek aile ve yakın akrabaların fotoğraflarının bulunduğu anı defteri. ne zaman bakılsa gözlerin dolduğu geçen yılları saydığımız hatıralar.
(bkz: yurtseven kardeşler)
sivilce yuvası.
Ne feysbuk ne de diğer sosyal medya hesaplarım olmadığından harddisclerde saklanan albümler.
6 yildan beri hic foto cekmedigimizden 6 yil oncesine takili kalmiş albumdur.
görsel
görsel
Bizimde var. Her baktığımda gülerim.
bizde böyleyiz :D.
Gülümseten, iç yakan, yürek burkan, özlem hissettiren fotoğraflardır bir çoğu.

Bundan 50 yıl öncesinde bile şimdiye kıyasla ne kadar uygar, eğitimli, nazik bir zihniyetin var olduğunu görüyoruz.

Cumhuriyet balonları, kadınlı erkekli birçok eğlence, konserler, köy enstitüsü faaliyetleri, milli bayram coşkuları, dini bayramların o kutsal, kalabalık aile sofraları...
Misler gibi giyinmiş insanlar, özenli saçlar, takım elbiseler...
Aile büyüğü birçok kadının zarif, şık ve diz üstü giyindikleri etekler, tayyörler...
Hatta bazılarının süper mini kıyafetleri, o kıyafetlere öküz gibi bakmayan beyler, bir zerafet, bir asalet...

Keşke o günlerden nasiplenecek kadar şanslı olabilseydik...
Seneler sonra bakınca başta kendi aileniz hayattaysa "ne kadar yaşlanmışız" dedirtir. Sonra sayfalar çevrilip unutulan akrabaların fotoğrafı göze çarpar. Ölen insanlar yâd edilir, fotoğraflar ile olan anılar film şeridi gibi göz ucundan geçer. Sonrasında albümler toplanır ve tekrar o rafa koyulur. Etkisinden çıkmak zor, bu gün ben de o etkiye girdim.
Çocukluk fotoğraflarına denk gelindiğinde küçük tam opusecektim isiklar yandiyi her gördüğümde bir başka tebessüm ettirir (bkz: swh).