Vallahi annemdi.

Bugun hayatımın en büyük hayal kırıklığı oldu.

Yazıklar olsun.

Sen sadece işine yaradığım kadar evladın görmüşsün beni.

Seni gözümde büyüttüğüm çocukluğuma ağlıyorum şimdi.

Sana bir şey diyeyim mi?
Senin dedemden, kardeşimin de dayimdan farkı yok.

Siz de en az onlar kadar kötüsünüz.

Evladın bolca üzülmesinden kaynaklı otomatik sonuç.

Dedem anneme mal vermiyor diye kızan annemden, ev almak için zaten satmayı düşündüğü ve yine dedemin anneme verdiği bir yeri satıp birazını bana vermesini istedim. isterken utancımdan ağladım. Ertesi gün beni arayıp "Ben yazlık alacaktım, benim hayallerim var." dedi.

4 yaşında bir oğlum var. Ev sahibi kirayı istediği kadar artiramayacagi için evi satacagini söyledi, cikmamizi bekliyor. Evler ateş pahası. Ben kara kara ne yaparız diye düşünürken, annem hayallerinden söz ediyor. Ayirttigimiz kurbanı iptal ettirdik bugün. Annemin hayalleri varmış.

Annelik filan faso fiso.
Ben çocukken annemi çok büyütmüşüm gözümde. Meğer bu devirde annen bile elmiş.

Denizli merkezli bir organik bebek giyim markası. http://www.dotdotjr.com adresi üzerinden online mağazalarına erişim var.

Alerjik oglum için organik kıyafetler tercih etme bilincine erdiğimden bu yana ülkemizde gerçek organik kıyafetler bulmanın ne kadar zor olduğu gerçeğiyle yuzlestigim bir zamanda tanıştım kurucusu hanım efendiyle. Kendisi de alerjik bir bebek annesi olarak resmen bana arkadaşlık etti. Bilgi verdi, önerilerde bulundu. Bir de meslektaş çıktık kendisiyle ki bu mutluluğumu ikiye katladı.

Buraya bu marka hakkında yazmayı isteme sebebim ise ürünlerinden, samimiyetlerinden ve kalitelerinden de öte bir mesele. Bu markadan yaptığınız alışverişin %5'i her ay düzenli olarak hasta bir çocuğa bagislaniyor. Öğrenince gözlerim doldu.

Kapitalizmin esiri olmuş pek çok markanın aksine kazanırken fayda da sağlayalım derdinde olan insanları tanıdıkça inancım artıyor dünyaya.

Keske herkes böyle güzel şeyler için yarissa.

Venedik.

Eşimle balayimizda gidip aşık olduğumuz şehir.

Şimdi oğluşumuzu da alıp kaybolsak Venedik sokaklarında...

Ah Euro, ah Corona!

Ayar veremememis ünlü.

Kadınları savunurken yine anayi,kadını hedef alan kişi.

Orospu çocuğu dediği adama değil anasına küfür ediyor.

Neden direkt adama etmiyor?

Çünkü yine kadında buluyoruz suçu.

Zira o şerefsiz, anası Orospu olmasa yapmazdi tüm bu zorbaliklari.

Hepsi anasının halti.

Kafana yazık Ezgi Mola.

Tıp biliminin yararsizligini savunan entry.

Muhammet Ali'nin bir sözü var: Eger Müslümanları tanisaydim müslüman olmazdim. Ben önce islam'i tanıdım.

(Naif bir düzeltme sonrası edit: "eğer islam'ı kuran'dan değil de müslümanlardan öğrenseydim, eğer kurandan önce müslümanları tanısaydım asla müslüman olmazdım." cat stevens yani yusuf islam.)
(Düzeltme için teşekkürler. Dedikodu da böyle böyle yayılıyor işte. Ben kim bilir kaçıncı kişiden sonra duydum bunu yarım yamalak.)

Demem o ki suç tip biliminin değil.

Tıp bilimine şahsi çıkar karıştıran sözde bilim insanlarinin.

Sırf filanca lüks restoranda bedava yemek yiyebilmek için bir çocuğa zarar verecek ilacı ısrarla reçete eden doktorlar var. Allah cezalarını versin.

Tip iyidir.

Bilim candır.

Boktan olan insandır.

Ağlamak.

Kimse fark etmiyor ben yaparken.

Fark etseler başka türlü olurdu belki.

Acil lazım. Çok lazım.

Böyle olmayı ben istemedim. Zaten kimsenin de umrunda değilim.

Bir kocam bir oğlum... şükür sebeplerim, iyikilerim. Ama onlara bile zor geliyor benim bu hallerim.

En çok ikisinden Özür dilerim.

insanları sevmiyorum.

Herkes nasıl bu kadar çok seviyor herkesi?

Canımlar cicimler havada ucusurken ben neden bu kadar tiksiniyorum insan denen şeyden?

Anneligin hakkını verememe hali.

Beni en çok annem eleştirdi bu hayatta. Rahmetli babamla bir araya gelip yaptığı da oldu bunu, onsuz da. Yaşım küçükken, sorgulamiyorken, anneme hep doğrulari söyler gözüyle bakıyorken ağır bir yük gibi taşırdım sırtımda o elestirileri. Yeri geldi aşırı elestirilmekten salak gibi oldum, yeri geldi kendimi herkesten fazla eleştirdim, yeri geldi haksizliklara sustum çünkü kendime değer vermez hale gelmiştim, yeri geldi isyan ettim.

Ama hep elestirildim. Çünkü beni en çok annem eleştirdi. Annesinin çocuğuna ettiğini başkaları etmekten çekinir mi?

Az önce eşim eve geldi ve 2 yaşındaki minik kuzum tüm gün benimle evde olmaktan sıkılmış bir halde babasıyla parka indi. Şimdi, koltukta oturmuş bunları yazarken benim canım oğlumun kahkaha sesleri geliyor parktan.

Bugün o da benimle birlikte bunaldi çünkü hayattan.

Annemden gormedigim şefkati kimi zaman oğluma vermekte zorlanıyorum galiba. Halbuki onu dünyadaki her şeyden çok seviyorum ama elim ayağım öyle kırık ki bu ara, oğlumla oynamıyorum,yüzüne gulumsemekten bile acizim.

Çok insan yaktı canımı. Annemin beni düşman bellemesi kadar can yakanini görmedim.

Sevmiyor beni sanki.

Halbuki çocukken beni seviyor gibiydi.

Ben seviyordum onu. Şimdi ise çok ofkeliyim. Anneler hata yapabilir ama hatalarından dönmeyi de bilmeleri gerekir.

Bazen bok gibi bir anne olabiliyorum. (Mesela bugün öyleydim.) Ama telafisi için başka bir gün çabalıyorum.

Annemden de aynısını isterdim. Yaptığı hataları kabul edip bundan sonrası için güzel şeyler yapsın... cok isterdim.

Bırakın o anneler kutsaldir zirvalarini. Kendimden biliyorum işte, bugün oğlum için kutsal olacak hiçbir şey yapmadım. Bugün anneligi beceremedim. Bazen bok gibiyim.

Bazen her anne bok gibidir.

Keşke sevseydin beni anne.

veletten bozma yazar avuntusu.

haydi yatağa kamu spotu çocuklar için.

sen yanlış mı anladın onu? agucuk bugucuk.

bi' ninni?

Sözlükte çıtır kız avına çıkmış yazarların eli boş dönme korkusuyla 30 yaşlarındaki sözlük yazarlarina sataşma cümlesi.

yaşı başı ne yapacaksın kardes, harem kurmaya mi geldin buraya?

ne yapsın eski çıtır yazarlar, yıllar geçti, yaş aldılar, yazmaya devam ediyorlar.

ortalık sapık kaynayacagina 30'luk teyze kaynasin bence.

ihbar: 30'luk sözlük yazarlarına teyze dediğine göre arkadaş 18 yaş altı olmalı. admin'ler gereğini yapsınlar lütfen. ne işi var coluk çocuğun burada?

yazarların en sevmediği rengi sorgulayan anketimsi.

sanırım benimki kahverengi. eskinin rengi.

bir de çingene pembesi. üstünde durduğu her şeyi ucuzlastirmiyor mu?

yazarların aldığı farklı iltifatlar.

bilmem kaç yıl önce lisede miydim neydim, yakın bir aile dostumuzun erkek kardeşi -ben abi abi gezerken yanında- "şekerci mi baban senin?" diye sormuştu.

"yok abi memur" dedim.

"haa öyle mi? e bu tatlilik nereden geliyor o zaman?" diye sorduğunda anlamistim, çapsız lavuk kardeşi yaşında küçük bir kıza seviye yerlerde halde yazıyordu.

kalitesiz herif.

öyle kız mi tavlanır?

orucun sosyete hali.

Bugün başlayıp özellikle açlık saatinde aşırı şekilde yemeye basladigim oruç bir de.

olsun be gobecigim, ne yapalim; yarınlar bizim.

Gaziantep şehrinin nasıl bir yer olduğunu merak eden yazar sorusu.

6 sene yaşadım antep'te.

yemekleri dünyada tek. Hatay denir de bir geçin onu, antep hepsini kebabıyla, dolmasıyla, baklavasıyla döver.

insanı da iyidir. samimidir. doğaldır. yardimseverdir. istisnalar hiçbir yerde kaideyi bozmaz, oradaki istisnalardan bahsetmek istemem şimdi. Genel olarak sevdiğim çok insan tanıdım orali. görüşürüz hala.

Öte yandan Güneydoğu'nun paris'idir. Karşıyaka diye bir bölge vardır ki o TV'lerde gördüğünüz guneydogu'dur. ama bir de diğer bölgeler var ki yok böyle bir zenginlik, görgü, satafat, marka.

Marka demişken, is adamları markalasmayi da iyi bilir. (bkz: sanko) (bkz: merinos) (bkz: Güllüoğlu baklava)

antep'e ilk gittiğim yıllar, o dönem izmir'de yaşayan fakat Aydın'dan tanıştığım bir arkadaşıma antep'te yaşadığım bir olayı anlatırken "yürüyen merdivene tam binmistim ki..." ile başlayan bir cümle kurdum ve arkadaşım şaşkın bir halde "Antep'te yürüyen merdiven mi var?" diye sormuştu. o dönem Aydın'da hiçbir yerde henüz yoktu. (bkz: yıl 2006) sözde ege gelişmiş, Güneydoğu geri kalmış değil mi? bir Egeli olarak ağız dolusu kufrederim ben bu anlayışa.

antep candır.

8 sene oldu döneli.

ilk fırsatta öyle istiyorum ki gitmeyi...

Sözlük yazarlarının şu an ne istediklerini sorgulayan başlık.

bira içmek, kalamar yemek, deniz kenarında olmak, hayvan gibi kahkaha atmak, kocamla elele sabaha kadar sokaklarda sarhoş ama mutlu yürümek, yanımızda iyi birkaç dost, cok eğlenmek!

isterdim.

ama anneyim.

emziren de bir anneyim.

öyle bir istedim. sonra oğluşumun varlığına sukrettim. geçti gitti diğer tüm isteklerim. *

Benim Kocam. şükürler olsun onu bana veren rabbim'e.