büyüdükçe kaybedilenler

safkan su katılmamış cana yakınlık ve paylaşımcı kişiliklerdir. serpilip gelişen bitkiler gibi olgunlaşılır, ve hayatın o düzensiz yaşamına ayak uydurmak zorunda kalırız. evimiz olur, aile kurarız, ve yaşam standartlarını hep yüksek tutmaya çalışırız.. fakat '' akşama müsaitseniz size uğrayacağız '' istekleri kaybolur. şen şakraklığımızı yitiririz. sıksıkı bağlar, incecik ipliğe dönüşüp kopar. çünkü onlar geçmişte kalmıştır, sorumluluklar ve yerine getirilmesi gereken yükler binmiştir sırtımıza. dertsiz tasasız oyun dünyasından, hayat gailesi evrenine transit geçeriz.

dünya ne kadar basitse ve gelişim göstermemişse, o kadar dayanışma ve birlik beraberlik vardır. fakat ne kadar da ilerleme kaydedilmiş ve çığır açılmışsa o kadar uzaklaşırız birbirimizden.