oğuz atay a mektup

saygıdeğer hocam;
bir tutunamayanlar dedin hepimiz kopup gittik yaşamdan. bir hava oldu hayata tutunamayanlardanım ben de demek. manyak dendi,şizofren dendi bize; oo ne güzel normal değiliz diye hikayedeki selim olduk ama 'akl-i selim' olamadık. bulunduğumuz hiç bir ortama uyum sağlayamadık, bize ait olan her şeyi yadırgadık.peki ne dedik?

odanın duvarları bomboş. nasıl yaşadım on yıl bu evde? bir gün duvara resim asmak gelmedi mi hiç içimden? kimse de uyarmadı beni. işte sonunda anlamsız biri oldum. işte sonum geldi. kötü resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım...

peki biz ne yaptık? biz de kötü yazarız korkusuyla hiç yazmadık. yoksa biz seni hiç anlamadık mı hocam?