niccolo machiavelli

medicilere öğütler verdiği prens kitabı ile bilinir. bu kitap önemlidir. çünkü aslında düşünce dünyası ve özellikle de uluslarası ilişkiler literatüründe "realizm" akımının öncü eserlerinden sayılır. makyavelizm denilerek opportunizmin akla gelen evrensel şahsiyeti olmuştur. aslında bizdeki hükümdarlara tavsiye içerikli risale verme geleneği ile birlikte düşünüleblir mi, emin değilim. sadece spekülasyon yapıyorum. çok sade bir dil ile yazmıştır. bir emekli general olan yusuf adil egeli tarafından 1955'te türkçe'ye kazandırılmıştır.

ve gerçekten çok sevdiğim ve sürekli de paylaştığım bir alıntısı şudur;

"Ve hayatları ile yaptıkları incelenirse, bu kimselerin talihin elinden fırsattan başka bir şeye nail olmadıkları görülür; fırsat bunlara, istedikleri şekle sokabilmek üzere, ham maddeyi verdi: bu fırsat olmasaydı ruhlarındaki liyakat kaybolurdu; ve bu liyakatleri olmasaydı, fırsat da beyhude çatmış olurdu."

bu kimseler, diyerek kastettiği dört tane kumandandır; sezar, romulus, iskender, keykavus. idi yanlış hatırlamıyorsam. yanlışsam düzeltin lütfen. çok yıllar önce okumuştum eseri.