yalnızlığın anlaşıldığı anlar

iş hayatı sayesinde tanıştığım ama çok da samimi olmadığım birinin düğününe katılmak zorundaydım ve yalnız gittim.
Valla bu kadar dokunacağını hiç tahmin etmemiştim yalnızlığın. Tanıdığım insanlar var ama kimseyle samimi değilim, herkes zaten sevgilisi nişanlısı vs onlarla gelmiş, ben sürekli birileriyle tanıştırılıyorum ama 35 yaş üstü adamlar hepsi (başka şehirlerde aynı işi yapıyoruz) onlar zaten eşleriyle gelmiş. Bana bir dokundu bir dokundu. Fazla uzatmadan kaçtım.
Eve dönüp koltuğa oturduğumda da biraz duygulandım açıkçası. içimde ki boşluğu artık işim ve arkadaşlarımla dolduramadığımı farkettim.