herkesin cok mutlu sandigi mutsuz

dışardan bakınca çoğu insanın bürünmüş olduğu aldatmacı ruh halidir. 'neden başkalarını da üzeyim kendi sıkıntılarımla?' diye düşünür bu beyinler, acıyı, tüm umutsuzluklarını, mutsuzluklarını kalplerine gömer, gülümseyerek devam ederler hayat yolculuğuna. etmek zorundadırlar. nereye kadar mutsuzluğunla kavrulup gözyaşı dökebilirsin ki sonuçta?
çeşitli bahaneleri vardır 'mutsuzluğunu içinde taşıyan insan' ın. bazıları vardır ki utancından, gururundan kimseye dökemez içini, söyleyemez bir türlü derdini. zaten böyleleri de çok fazla yaşamıyor ne yazık ki. içte yumru gibi acılar birikiyor, tüm sıkıntılar düğüm halini alıyor yürekte. sonrasında ise hala anlamsız bir çaba; neşeli espriler yapabilmek için.
ne yazık ki insanız işte, bir şekilde dayanmalıyız, bir şekilde hayata karşı savunma mekanizmamız olmalı. tüm sıkıntılara ve acılara rağmen gülümseyebilmek ve içimizi sadece kendimize dökmek.