sözlük yazarlarının yaşadığı en büyük fiziksel acı

Okula yeni başlamıştım okulun da ilk senesiydi sabah gidip öğlen yemeğe gelip sonra tekrar okula gidiyorduk adamlar öğrencisizliklerini bizi tam gün okulda tutarak gideriyorlardı.
Evimiz de okula yakın olduğundan öğlen hemen yemeği yiyip, inşaatın birinci karından kuma atlama, boncuk tabancayla işyeri ve evlerin açık pencerelerinden ampul patlatma gibi ekstrem sporlarla uğraşıyorduk. Bu saçma günlerden bir gün tek kaldım ne gibi bir salaklık yapabilirim derken aklıma ateşle oynamak geldi ancak tatmin etmedi bir sopa aldım ucuna beş altı tane poşet bağlayıp tutuşturdum elimde izlemesi müthiş bir haz veriyordu iyice gaza gelip, işte şampiyon benim der gibi havaya kaldırıp o şekilde izlemeye başladım, ancak poşet hızla eriyordu ve ben bunu gözümün üstüne erimiş poşet parçası düşünce anladım, neyse ki yaradılışımız bize refleks diye bir yeti vermiş yoksa şu an tek gözle yaşıyordum.