ak çomarların ekonomik kriz isyanı

bunlar daha iyi günleri. oturduğum semtte bir arkadaşım var. iktisat mezunu çocuk. babasının deri fabrikası vardı orada çalışıyordu. yaklaşık 1.5-2 yıl önce abi haftalığım 1500 lira civarında allah bereket versin güzel kazanıyorum. iki üç ay çalışıp sonra geziyorum. para bitince yine çalışmaya başlıyorum diyordu.

sonra babasının işleri ters gitmeye başladı. adam çıkartmalar falan filan derken herif iflasını verdi. bu çocuk da dolayısıyla işsiz ve parasız kaldı. şu an evimin altındaki battalbey de arkadaşımın yanında 40tl yevmiyeye çiğ köfte sarıyor.

bu kişi aynı zamanda akp gençlik kolları başkanıydı. hala da akepe li. reis diyor işini biliyor diyor. başkanlık gelecek hepimiz uçacaz abi diyor. onun bi bildiği vardır diyor. e oğlum batmışsınız lan iflas vermişsiniz diyorum. allah büyük abi diyor. tamam allah büyükde ne olacak böyle diyorum planınız ne diyorum. biz işimizi biliriz abi diyor. bak diyorum çocuğun var evli adamsın borç götünden akıyor diyorum. reis abi reis diyor.

bu konuştuğum adam bakkal mahmut efendi değil, pazarcı bilmem ne dayı değil arkadaşlar istanbul iktisat mezunu bi adam. biat kültürü öyle bir sarmış ki adamı reis diyor başka bişey demiyor. velhasılı kelam okumak cahilliği alıyor fakat eşşeklik baki kalabiliyor. çok var bunlardan çok. okumuş cahili, okumamış cahili kiminle uğraşacağımız belli değil. kime ne laf anlatacağız gerçekten bilemiyorum.