bugün

gözlük

sürekli kullanıldığı takdirde bedenin bir uvzu haline dönüşen, göz kusuruna sahip olmama rağmen kullanmamakta ısrarcı bir tutum sergilediğim aksesuardır. zira gözlük gibi bir maddeye alışıp zamanla bağımlısı haline gelmek, onsuz göremediğimi düşünecek olmak beni korkutuyor. ikisini de kendime yakıştırmadığım, biri babanemden kalma diğeri ise aynısının kemik çerçevelisini bulma çabamın ürünü olan iki adet gözlüğüm var. aynı şekilde çok sevdiğim deri gözlük kabım da babaneme ait:

görsel
(bkz: miyop)
güncel Önemli Başlıklar