sözlük yazarlarının itirafları

bugünlerde içime bir projektör tutuldu ve ben yıllardır birlikte yaşayıp yüzünü görmediğim kendimi gördüm. herkesin beni nasıl gördüğünü gördüm. sevmedim bunu. aslında gördüğüm, düzeltmem gereken zayıf yönüm. şimdilik iyice görmeye çalışıyorum ya da daha doğrusu napmam gerektiğini tam bilemediğimden öylece duruyorum. şaşkınlıktan kendime bakakaldım çünkü. ben kendimi harika sanırdım oysa değilmişim amk. babamda gördüğüm ve beğenmediğim, eleştirdiğim şeylerdi bunlar. kimini farketmeden doğru olarak algılamış ve almışım bünyeye. yaşamakta olduğum bir sıkıntı bunları görmemi sağladı. ne güzel di mi? kişisel gelişimci olsa şimdi burda öyle derdi kesin. ne güzel sorunun yarısını halletmişsiniz sayın prozac.
peki geri kalanını napıcam şimdi? herşey öyle üstüme geliyor ki, bir gün köşeye sıkışmış kedi misali tırmalıycam birini.
insan olmak ne zormuş be. ne zorum vardı da doğdum amk. çok yoruldum ya ben. bahçeli evime ne zaman kavuşucam. bahçemde beni bekleyen dostum köpeğim, çiçeklerim, domatesim biberim ne zaman olacak? ne zaman çıkacağım seyahatlere? ne zaman başlayacağım yaşamaya? didişmekten yoruldum ben ya. bi yetsin gitsin bitsin artık bu keşmekeş.