sebepsiz can sıkıntısı

bu seferki farklı. sıkıntı artı üzüntü var. her inanın başına gelebilecek şeyler oluyor bu aralar hayatımda yani bahsetmek bile gereksiz. abartılacak durumlar değil. biliyorum canım sıkılınca hep bi şeyler çıkıyor ortaya. kötü şeylerin öncesinde daha çok sıkılıyorum. hadi tamam sıkıntıyı yaz sıcağına, işsizliğe yapacak pek bi şey olmamasına bağlayabilirim de ulan ben niye neye üzülüyorum bu kadar! kendi mazime mi -ki çok şükür henüz öyle çok büyük acı tecrübelerim yok- filistinli çocuklara mı anlam veremiyorum. ee ama çocuklar da her sene ölüyor zaten, uğraşsızlık konusunda da elimden geldiğince en azında zihnen bi şeylerle meşgul oluyorum. ramazanda yapabildiğim kadarıyla.

ha yorgunluk var ama tatil eğlence falan da istemiyorum hiç.

hayırdır inşallah.