i killed my mother

xavier dolan 'ın ilk filmi. 2009 yapımı.

--spoiler--
yönetmenin 20 yaşındayken bu filmi çekmesi elbet önemli. diyaloglar çoğunlukla başarılı zaman zaman bir dahinin elinden çıkmadığını anlıyoruz. fransız yeni dalgasıyla haşır neşir olmuş her bünye 400 darbe'yi ve büyüme hikayelerinin getirdiği rahatsızlık sendromunu ve kaotik vaziyeti anlamlandırabilir. yeni dalga, ebeveyn ve evlat sorunlarını hep ele almıştır.
--spoiler--

--spoiler--
burada asıl ele alınması gereken 2 olgu mevcut. birincisi, ebeveyn ve çocuk iletişimsizliğinde empati yoksunluğunun önemi(ebeveynin gençlik dönemindeki ruhsal farklılığı anlamlandırabilmesi) ve etki / tepki eşiğinin es geçilmemesi gerektiği. tabii bunları söylerken anne-baba kopukluğunun çocuğa olumsuz yansımasına gene çocuğun özgür karar alma yetisinin engellenmesine falan da girmek gerekiyor. nitekim film de hubert, şu etki-tepki bağlamında kabuk kırarak annesiyle iletişim kurmanın şartlarını zorluyor. fakat annenin önce evet deyip sonra hayıra uzanan söylemleri, ergenlik sendromuyla birleşince buhran yaratabiliyor. ikinci mevzu, yönetmen açısından bakarsak otobiyografik bir eser olmasının yarattığı özgün hava. yani, kendi hayatından izler taşımasının yarattığı gerçeklik ve sıkışmışlık hissi... işte filme dair başarı burada artıyor. bu bahsettiğim sıkıntıyı arada kalmışlığı belgesel tavra yakın bir şekilde verebildiği ölçüde film güzelleşiyor.
--spoiler--

sonuçta bağımsız ve cesur bir film. ama hiç yapılmamışın yapıldığını iddia etmekte doğru olmaz.

10 üzerinden 7,5.