kitap fetişizmi

'' kitap fetişizmi ''

böyle bir şeyde varmış. kitabı sırf rafları süslesin, efendime söyleyeyim böyle gezerken yanımda bulunsun da az entelektüel sansınlar edalarıyla takılan insanlara verilen sıfat imiş. yapılmaması lazım tabi. bunun en bilinen örneği bana kalırsa cahil dincilerde rastlanır. heriflerde ki mantık şu. kuranı havaya asalım, sandıkta tutalım, aman yere düşmesin, ne bileyim illa arapça okuyalım, okutturalım, '' okuyacaklar ama anlamayacaklar ''* akabinde, yırtılmasın çarpılırız falan. yahu ciğerim ? senin inandığın felsefeye göre, o kitap sana okunup-anlaşılsın diye gönderilmedi mi ? ee! nedir yani bu anlamamakta ki ısrarın, kitap sonuçta, bir mürekkep! bir nüsha! o kitabın ontolojik felsefesinde içeriği önemli değil mi yani ? niye bu nesne putlaştırmak ? o kurana göre yine ha keza bu bir putperestliktir bence! yapma, etme canım kardeşim, oku, anla, anlat, senden sonra ki nesillere öğret, ama gözünü seveyim mürekkebi kağıdı kutsallaştırma yahu, çekilmiyor bu tavrın..

sonra adamlar, (bkz: dincilerin cahil olduğu gerçeği) diye bir başlık fırlatınca; atayizlere ölümmm! demeyi biliyorsun ama, değiştir kendini, o kitabın içeriği önemli, boyası kağıdı değil.