yaratanın olmadığına inanmanın inanç olması

doğru bir önermedir aslında. bir teist ben tanrının varlığına inanıyorum der; ateist ben olmadığına inanıyorum. aslında değişen yalnız inanmanın nesnesidir. tanrının varlığını veya yokluğunu kanıtlayamayacağımıza göre (bkz: immanuel kant) ortada yine sadece rasyonel kalıplar vardır. aslında ateizmde bulmamız gereken şeyi nietzche'de bulabiliriz. aslında olması gereken inanç meselesi otorite algısıdır. insanların kendilerinde bir şeye inanmak, onu otorite kabul etmek reflekslerinden kurtulmaları gerekir.
yani sonuç olarak tanrıya inanmaya veya inanmamaya gerek yoktur. tanrı var da olabilir ama bu benim sorunum değil. zaten varsa da benim böyle düşüneceğimi bilerek beni yarattı. işin aslı insanın kendi varoluşuna duyduğu yükümlülüktür.

ayrıca serbest çağrışım:
(bkz: tanrı yoksa her şey mübahtır)